ŞUÛR

Bilmedim, verdiğin, can kıymetini,
Yüklendim dünyanın, bin zahmetini,
Gerçi yüzüm yok ya; o rahmetini,
Yine de ver, diye, Sana yöneldim.
Nankör oldum; buldum Sana bahâne,
Kibirlendim; oldum deli dîvâne,
En sonunda, harmanında bir tane,
Savrula, savrula, Sana yöneldim.
Dediler; “Hani, sen böyle değildin,
Gaflet lekelerin, neyledin sildin?
Adresi kim verdi, yolu ne bildin?”
Anlata anlata, Sana yöneldim.
“Yıllarca durmadan, meyhane sordun,
Kumarhanelere tezgâhı kurdun,
Dört nala koşarken, nasıl da durdun?”
Dedim; “durduran var”, Sana yöneldim.
Yön bilmez kullara, yollar neylesin?
Bağlanmış kollara, eller neylesin?
Mızrap, sarhoş vurur, teller neylesin?
Tel tel inledim de, Sana yöneldim.
-310-