ŞUÛR

Benim “çağdaş” dostlarım, inanın sözlerime;
Ne gerçekler çarpıyor, burada gözlerime.
Bütün sırlar ortada, mümkün değil saklamak,
Mümkün değil burada, zulümleri aklamak..
Kiminde bakacak yüz, kalmamış kardeşine,
Kimi bedel ödüyor, aldattığı eşine.
Ne şöhretin hükmü var, ne paranın, ne pulun,
Ne yüce makamların, ne cübbenin, ne çulun..
Benden önce gömülmüş, nice ünlü kişiler.
O medyatik çapkınlar, o sosyetik dişiler.
Artistler, şarkıcılar, mankenler, sanatçılar.
Adâleti katleden, darbeci inatçılar..
Burada, ne “laiklik”, ne “çağdaşlık” söküyor.
Krallar, diktatörler, burada diz çöküyor,
Rütbenizi yazmayın artık mezar taşına;
Burada bakılmıyor, kimsenin göz yaşına..
Kısacası dostlarım; bizler gaza gelmişiz,
İnsanlık mîrâsını, hâfızadan silmişiz.
Korkutmuşlar..“irticâ” diye diye bizleri;
Böylece ne din kalmış, ne ahlâkın izleri..
Artık düşmanlık değil, dostluk için yarışın,
Kurtuluş diyorsanız; Kur’ân ile barışın.
Farelere bakıp da, teknenizi delmeyin,
Sizi çok seviyorum.. Oyunlara gelmeyin..
2010
-359-