ŞUÛR

Medeniyet; hoşgörüdür inan ki,
Bir iki kadehten, ne çıkar sanki?
Etrafta, o kadar günahkâr var ki;
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Daha dün kutladık kandilimizi.
Gör ki; insan eli, Merih’e değmiş,
Güneş de, sırada beklemekteymiş.
Artık, bu devirde “tesettür” neymiş?
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Çünkü; yalnız bizde, kalbin temizi…
Ulusal onuru, yaymaksa maksat;
Güzellik yarışı, ne büyük fırsat.
Ah ! Şu “bağnazlar”da, olmasa fesat;
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Görüyor.. Bu millî gayretimizi…
Karamsar düşünmek, ne kötü bir huy,
Zaman sana uymaz.. Sen zamana uy!
Bak..“Vız gelir” diyen, şarkıları duy;
Nasıl olsa Allah, affeder bizi;
Az sonra görürüz(!) cennetimizi...
Zaman seli hızla, haşre akarken,
O, berzâh kapısı, bu kadar darken;
İnsanda bu ilim, bu akıl varken;
Affı, azâbından fazladır diye,
Allah’a bu isyân, hayret ki niye?
1995
-117-