ŞUÛR

Kur’ân’daki ahlâka, hep “irticâ” dediler;
Sen ve senin neslini, işte böyle yediler…
Allah’a isyândır, duânın terki;
Namaz ve sabırla, iste yeter ki…
İnsanoğlu, bir ömür, nefsi ile yüzleşir;
Nefsini öldürenler ancak ölümsüzleşir..
Zenginde gizli kibir, gizli bir intihardır;
Hayır yapayım derken, şirke düşmek de vardır.
Dengenin engelidir, şeytanların çengeli,
Eûzu besmeledir, çengellerin engeli..
Kafatasçı tortular, sanma kolay süzülür;
Kin ve nefret buzları, Kur’ân ile çözülür..
Kişiliksiz dişiler, kırk beşinde şoklanır;
Estetik uzmanlarca, zaman zaman yoklanır..
Bil ki; her ibâdetin, ince hesabı vardır;
İmânla şirk arası, bir kılpayı kadardır…
Ne terör, ne anarşi, ne soygun, ne cinayet;
Suçum(!): Kur’ân’ı sevmek! Sâbit oldu nihayet...
-180-