ŞUÛR

Senin derdin; ne vatan, ne Sakarya, ne millet.
Sen; Kur’ân düşmanısın, budur sendeki illet !
Yaklaşıyor Kıyâmet, bu oynanan son perde,
Kur’ân’a kin kusanın, vay haline mahşerde !
Kur’ân’a harp açmadan, hele önce bir düşün;
O’nun Sahibinedir, çünkü er geç dönüşün!..
Allah için sevmiyorsa, seni seven bir kişi;
Çok uzatma.. Kardeş olsa, bitir gitsin bu işi..
Gaflet içinde gördüm, nice canlı cesedi ;
Câhillerden beterdi, âlimlerin hasedi...
Var gününde, dostlar gider hoşuna;
Dar gününde, dost ararsın boşuna...
Allah asla affetmem, diyorken bize şirki;
Müslüman, nasıl böyle gâfil olabilir ki?
İnsanları hayâdan, haysiyetten soydular;
Sonra da bu cinnetin, adını “aşk” koydular..
Nice entel züppeler, cübbelere saklanır;
Kariyer çöplüğünde kendini âlim sanır…
-362-