ŞUÛR

Güyâ doyurmakla, birkaç fakiri;
Sanma ki; arınır, servetin kiri..
Bir elin Kur’ân’da, kadehte biri;
Münâfık sözüne, sözlük ne gerek !
Yıllar, seller gibi akıp giderken,
“Kâbe” diyenlere, dersin ki; “erken !”
İsrâfil, kıyâmda Sûr’a üflerken;
Berzâh kapısında, “eyvah !” ne gerek !
Bir “moda” salgını, almış yürürken;
Varlık şuurunu, şehvet bürürken;
Hevâ toprağında, tohum çürürken;
Bu batak tarlada, harman ne gerek !
Hakk diyene, kara damga vuranda,
Dürüstlüğü; aptallığa yoranda,
Zekâttan kaçmaya, fetvâ soranda,
Kara servetlere, hayret ne gerek !
Yalandır.. Dünyada bütün alkışlar,
Bunu haykırıyor, dikili taşlar..
Ölümsüz yolculuk, ölümle başlar;
Sana, Hakk’tan başka, bir dost ne gerek!
Ey ! Bugün kendini aldatan insan;
Yarın bakacaksın, karşında Mîzân..
Haydi.. Göster artık, birazcık iz’ân,
Daha bundan başka, gerçek ne gerek !
1992
-219-