ŞUÛR

Ezel andımıza, bağlı kalıp da,
“Tevhîd” ışığında, birlik olup da,
Yetmiş üç fırkadan, ibret alıp da;
Bir çatı altına, girebildik mi?..
Edebî(!) nutuklar, sıralanırken,
Gerçekler, kibarca karalanırken,
Sahnelerde, ecdâd yaralanırken,
Kulislere kilit, vurabildik mi?
Hani bir zamanlar, sazda düğünde,
Soframız dolardı, her üç öğünde,
Ne var ki çâresiz, o kötü günde,
Yanımızda bir dost, bulabildik mi?
Kimimiz yürürken, şer izlerinden,
Duyduk mu,“dur” diyen sesi derinden?
Ve o korkunç öfke denizlerinden,
Sükûn sahiline, gelebildik mi?
Kibir çılgınları, boğmuş barışı...
Kan kokmuş dünyanın, her bir karışı.
Rekor üretirken, açlık yarışı;
Adâleti üstün, kılabildik mi?
-103-