ŞUÛR

İlim ehli âlimin, irfânı yüce gerek,
İlimde yüce olan, kibirde cüce gerek,
Hâkk’ın ecir müjdesi, o büyük ödül varken,
Başkaca bir iltifat, âlime nice gerek ?
Sefâdan vazgeçer, vefâ seçerdi;
İnsan düşünseydi Hakk’a visâli..
Ömür, bin yıl bile olsa geçerdi;
Kor üstünde kar tanesi misâli...
Bırak, başkasına ayna tutmayı,
Onu bir kere de, kendine çevir.
Ellere şirk dersi vermeden önce,
Kendi içindeki putları devir !
Şu dünya denilen, mal mülk harmanı,
Bir kıvılcım ile, kül olur gider.
Gönül ateşinin, külü dumanı,
Yedi kat cennete, yol olur gider.
-333-