ŞUÛR

Unutma ki; balçıktır, insanların hamuru,
Dikkat et ki; üstüne sıçramasın çamuru.
İNSAN DOĞDUK AMA
OLABİLDİK Mİ?
İrfân savaşında, en yüce sancak,
Ezelden ebede, ilimdir ancak.
Nesilden nesile, servet sunacak;
Kültür köprüsünü, kurabildik mi?
Cehâlet denilen, bir kanser türü,
Diyor ki; “Hedefim, Îslâm kültürü”.
O habîs ellerden, kara mühürü,
İlim silahıyla, alabildik mi?
Gaflet bulutları, ufka çökerken,
Has toprağa, kırma tohum ekerken,
Durmadan, yüzeye cilâ çekerken;
Çürüyen özleri, görebildik mi?
Dünya nîmetini, yanlış tanırken,
Günlük yaşamayı, amaç sanırken,
Kostümle, dekorla, oyalanırken;
Vâroluş sırrına, erebildik mi?
-102-