ŞUÛR

Ta ezelde, O varken, yoktu, zaman ve mekân,
Ne, bu sonsuz kâinat, ne bir madde, ne bir can,
Hiçbir şeyin emsâli, ve maddesi olmadan,
İlk baştan, ve örneksiz, vâreden MÜBDÎ’dir O.
Bu dünya, bir ölümle, bitecek sanma sakın,
Geç kalmadan, uyanıp, makbûl tavrını takın.
Bir hesap günü var ki; uzakta değil, yakın,
Büyük mahkeme için, dirilten MUÎD dir O.
Yetmiş trilyon hücre, insanın bedeninde,
Sayısız hikmet gizli, hepsinin nedeninde,
Çözülmez ne sırlar var, o küçücük ceninde,
Canları ihyâ eden, ruh veren MUHYÎ dir O.
Her canlı mahlûk için, ölümü mutlâk kılan.
Her canlının ruhunu, ölümle geri alan.
Düşünen insanlara, böylece ibret salan;
Ölümü, hikmet kılan, yüce EL-MÜMÎT tir O.
Denizdeki yosundan, kırda çiçeğe kadar,
Balıklardan, kuşlardan, binbir böceğe kadar,
İlk vâr olan insandan, son geleceğe kadar,
Hepsine, hayat verip, yaşatan EL-HAYY dır O.
-388-