ŞUÛR

NE YAZIK Kİ,
O’NDAN UMUT KESENE...
Hiç yoktan yaratan, var eden O’dur,
Sonsuz âlemleri, dâr eden O’dur,
Bizlere kendini, yâr eden O’dur,
Ne yazık ki, O’ndan, umut kesene...
Hayırlar ve şerler, O’ndan gelirken,
Verdiği her derde, devâ verirken,
Îman potasında; dağlar erirken,
Ne yazık ki, O’ndan, umut kesene...
Âfetler peşpeşe, kapı çalsa da,
Kurak tarladaki, ürün solsa da,
Dünya hesapları, alt-üst olsa da;
Ne yazık ki, O’ndan, umut kesene...
Kur’ân’da kurtuluş, müjdelenirken,
Yaradan’a, Rahmân ve Rahim derken,
En büyük günahın, tevbesi varken;
Vah ki.. Yaradan’dan, umut kesene...
1991
-135-