ŞUÛR

Bakın, o gâfillerin, Kur’ân’daki yerine;
Onlar ki; benzetilmiş, yaban eşeklerine.
Kim çıkarsa dünyada, bencilliğin tahtına;
İndiği gün kabirde, vah ki onun bahtına…
Bir lâhza boş kalmaz, sînede canlar;
Kur’ân yoksa kalpte, bil ki şeytan var…
Hayvanların etleri, derileri bir değer,
İnsanların nesi var.. Utanma yoksa eğer ?
Hem nefsine kul olmuş, nefsini etmiş ilâh,
Hem ister utanmadan, bir de Allah’tan felâh..
Bizim yargılarımız, kurtarır sanma bizi,
Bekleyelim, görelim, Mahşerdeki temyizi.
Görsek de insanı, hayvandan ayrı,
Ne fark var; akıldan, hayâdan gayrı ?
Bitmez bu kan, bu hüsran, görünüyor açıkça;
Dünya müslümanları, müslüman olmadıkça.
Beyin var; şaşırsa da, yolu bulur zamanla,
Beyin var; içi boştur.. Doldurulur samanla..
-30-