ŞUÛR

HİCRET ETSEM BENİ DE
ALIR MISIN MEDÎNE ?
Ey! Münevver Medîne, Ey! Gönüller beldesi,
Ey! Devri cehâletin, mahkûmiyet belgesi.
Çınlıyor göklerinde, her an Muhammed sesi.
Gör ki; yine dünyada, zulümler var bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE?
Susadım şefkatine, yine gönlümde serâb,
Sustu rahlede bülbül, bahçede güller harâb,
Dünyaya hükmediyor, yine zillet ve şarâb;
Gör ki; nice âlimler, nifak soktu bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE?
Merhametin kendi yok, dillerde kaldı adı;
Yeryüzü bir toz duman, kim suçludur, kim kadı ?
Bunca mûsibetlerden, ibret alan kalmadı,
Hep iftirâ ediyor, “yedi düvel” bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE?
-84-