ŞUÛR

KÜÇÜK KARINCA
Aldım azık torbamı, çıktım uzun bir yola;
Yorgun düşünce verdim, bir su başında mola.
Baktım gözleri yaşlı, küçücük bir karınca;
Dedi: Beni hatırla, Beytullah’a varınca.
Sordum.. Meğerse o da, Beytullah’a gidermiş;
Onu böyle görenler, ömrün yetmez ki dermiş...
Dedim ki; bin sırtıma, bana arkadaş gerek;
Bu içten teklifimi, reddetti üzülerek..
Bana, yolunda ölmek düşer dedi karınca;
Benden selam söyle sen, Beytullah’a varınca..
O esnada, kısa bir uykuya dalıverdim;
Ve rüyada kendimi, Kâbe’de buluverdim...
Gördüm.. Küçük karınca, elimde duruyordu;
Kalk, uyan! dercesine, tenime vuruyordu.
Uyanınca baktım ki; karınca çoktan gitmiş;
Aradım.. Bulamadım, izini de kaybetmiş..
1998
-122-