Medycyna Wieku Rozwojowego

758
Danuta Perek i wsp.
i centralne ˝ywienie pozajelitowe znamiennie zwi´kszajà ryzyko zaka˝enia. 3) Cewniki sà
bardziej nara˝one na powik∏ania mechaniczne ni˝ porty.
S∏owa kluczowe: centralny cewnik do˝ylny, powik∏ania, dzieci, nowotwór
CENTRAL VENOUS CATHETERS IN CHILDREN WITH CANCER.
RISK OF COMPLICATIONS. ONE CENTRE EXPERIENCE
Abstract. Objective: to describe the incidence and type of central venous catheters (CVC)
complications in children, treated for solid tumours.
Material and methods: between 1997-2005, 500 paediatric patients were treated for cancer.
The CVC complications were analyzed according to the CVC type, blood product transfusion
(BT) and parenteral nutrition (TPN). Chi square test was used for statistics.
Results: for 566 surgically inserted CVCs: 147 (25.8%) were ports, 413 (73,6%) tunneled
catheters: Broviacs – 227 (39,9%), Groshongs – 186 (32,7%) and other – 6 (1%). total
number of CVC days was 288 944, (median: 422, range: 2-2583). 297 complications (rate
of 1,02/1000 CVC days) were observed: 81 catheter infections (0,28), 77 mechanical
complications (0,266), 59 no aspiration events (0,204), 52 thrombotic occlusions (0,179),
and 28 tunnel infections (0,096). At the end of the study period 121 (28%) CVCs were prematurely
removed due to: infection (52), mechanical cause (49), thrombotic occlusion
(14), no aspiration (6). Mechanical complications in catheters comparing to ports were
more frequent (p= 0,007). There were more infections in Broviacs than Groshongs
catheters, (p=0,022) and in children receiving BT and TPN (p=0.046 and 0.003)
Conclusions: CVC’s related complications were relatively rare. Most common were infections
and concerned catheters and these complications were most frequent in patients receiving
BP and TPN. Risk of mechanical complications was higher in catheters than ports.
Key words: central venous catheter, complications, children, cancer
WST¢P
W onkologii dzieci´cej sta∏y dost´p do˝ylny (CDD) jest niezb´dnym warunkiem
do przeprowadzenia diagnostyki i podj´cia leczenia. Cz´stoÊç i d∏ugoÊç kuracji chemicznych,
agresywnoÊç leczenia przeciwnowotworowego i wyst´powanie powa˝nych
powik∏aƒ wymagajàcych intensywnego leczenia (koniecznoÊç zwalczania powik∏aƒ infekcyjnych,
podawania preparatów krwiopochodnych (PPK) i centralnego ˝ywienia
pozajelitowego (C˚P)) sprawia, ˝e centralne dost´py do˝ylne sà niezb´dnym elementem
opieki nad dzieckiem z chorobà nowotworowà. Wa˝ny jest równie˝ czynnik psychologiczny:
CDD eliminuje ogromny stres, u dzieci nieod∏àcznie zwiàzany z cz´stym
k∏uciem naczyƒ obwodowych. Niestety oprócz oczywistych korzyÊci ze stosowania
CDD wià˝e si´ tak˝e ryzyko wystàpienia powik∏aƒ: infekcyjnych, mechanicznych, zakrzepowo-zatorowych
(1-10).
Stosowane sà ró˝ne CDD. Najcz´Êciej stosuje si´: 1) cewniki wyprowadzane na
skór´: a) bez zastawki (typ Broviac), b) z zastawkà (typ Groshong) i 2) cewniki ca∏kowicie
implantowane zakoƒczone portem podskórnym. Wybór rodzaju CDD zale˝y od:
wieku pacjenta, rodzaju planowanej terapii, stanu fizycznego, komfortu psychicznego
oraz stanu higienicznego pacjenta i jego otoczenia.