Medycyna Wieku Rozwojowego

Ocena funkcji spermatogenezy i steroidogenezy u m∏odych m´˝czyzn leczonych w dzieciƒstwie
625
nego stanowiska odnoÊnie znaczenia wieku pacjentów leczonych z powodu choroby
nowotworowej oraz dawki sumarycznej poszczególnych cytostatyków na funkcj´ spermato-
i steroidogenezy.
Celem pracy by∏o okreÊlenie czynnoÊci gonad u m∏odych m´˝czyzn leczonych
w dzieciƒstwie z powodu ch∏oniaków ziarniczych i nieziarniczych. W badaniach
uwzgl´dniono wiek pacjentów w czasie leczenia, czas, jaki up∏ynà∏ od zakoƒczenia terapii,
stadium zaawansowania choroby oraz rozleg∏oÊç radioterapii pól brzusznych.
MATERIA¸ I METODY
Badania przeprowadzono w grupie 47 m∏odych doros∏ych, w tym 16 leczonych
z powodu NHL przed 5,44±2,92 laty (mediana 4,92) i 31 – z powodu ziarnicy z∏oÊliwej
przed 5,93±3,3 lat (mediana 6,24). W grupie pacjentów z NHL u trzech rozpoznano
T-NHL, a u 12 – B-NHL, u jednego – ch∏oniak olbrzymiokomórkowy anaplastyczny
(large cell anaplastic lymphoma, LCAL). WÊród pacjentów z HL, stwierdzono I 0
zaawansowania u jednego pacjenta, IIa 0 – u siedmiu, IIb 0 – u siedmiu, IIIb 0 – u trzynastu,
IV 0 – u trzech pacjentów.
W leczeniu NHL-T komórkowego zastosowano protokó∏ BFM 90 (Berlin-Frankfurt-Munster).W
sk∏ad protoko∏u wchodzà: enkorton, winkrystyna, daunorubicyna,
L-asparaginaza, 6-merkaptopuryna, 6-tioguanina, metotreksat, adriamycyna, cytarabina
oraz cyklofosfamid w dawce ∏àcznej 3g/m 2 . W terapii NHL-B komórkowego stosowano
protokó∏ LMB 89 (n=5 pacjentów) lub BFM 90 (n=7 pacjentów), u pacjenta
z LCAL – protokó∏ BFM 90. Pacjenci z rozpoznaniem NHL-B oraz LCAL otrzymali
w protokole BFM-90 trzy bloki AA (vumon, cytarabina, winkrystyna, metotreksat,
ifosfamid, deksametazon) i 3 bloki BB (daunorubicyna, winkrystyna, metotreksat, cyklofosfamid).
Sumaryczna dawka cyklofosfamidu wynosi∏a 3g/m 2 . Pacjenci leczeni
zgodnie z protoko∏em LMB 89 otrzymali: w grupie B (n=4) prednizon, winkrystyn´,
adriamycyn´, metotreksat, cytarabin´ oraz cyklofosfamid (dawka sumaryczna 5,8
g/m 2 ); natomiast w grupie C (n=1) – dodatkowo vepesid, a cyklofosfamid w dawce sumarycznej
6,8 g/m 2 . Natomiast u pacjentów z HL stosowano naprzemiennie protoko-
∏y: MVPP (nitrogranulogen, winblastyna, prokarbazyna, enkorton) i B-DOPA (bleomycyna,
dakarbazyna, winkrystyna, adriamycyna, enkorton). W zale˝noÊci od stadium
zaawansowania stosowano: w I 0 – 2 protoko∏y B-DOPA, 1- MVPP, IIa 0 – 2 x B-
-DOPA i 2 x MVPP, IIb 0 – 3 x B-DOPA i 3 x MVPP oraz radioterapi´ pól brzusznych
(odwrócone Y), IIIb oraz IV 0 – 4 x B-DOPA, 4 x MVPP i radioterapi´ pól brzusznych.
Sumaryczne dawki leków o potencjalnym dzia∏aniu gonadotoksycznym przedstawiono
w tabeli I.
U dwóch pacjentów (z NHL-B i LCAL) dokonano autologicznego przeszczepu
szpiku. U wszystkich badanych pacjentów oznaczono poziom hormonów: folikulostymuliny-FSH,
hormonu luteinizujàcego -LH, testosteronu -T stosujàc techniki immunoenzymatyczne
oraz inhibiny B metodà radioimmunometrycznà (zestaw firmy Peninsula
Lab.INC). Przy u˝yciu orchidometru Pradera oceniono obj´toÊç jàder. Dziesi´ciu
m∏odych doros∏ych wyrazi∏o zgod´ na badanie nasienia. Grup´ kontrolnà stanowi∏o 21
m∏odych doros∏ych, zdrowych m´˝czyzn. Badania zosta∏y przeprowadzone za zgodà
Komisji Bioetycznej Akademii Medycznej w Bia∏ymstoku.