Makasisi Waingia Uislamu

39
Baada ya miezi kumi na sita, kukutana na Jamal kuliongezeka kidogo kidogo
na kuwa mara kwa mara, hadi ikawa mara moja kila wiki mbili na kufikia kila
wiki. Katika safari hizo, Jamal kamwe hajanihubiria kuhusu Uislamu, kamwe
hajaniuliza kuhusu imani ya dini yangu au ninachokikinai, na kamwe
hajapendekeza kwa mdomo kuwa niwe Mwislamu. Hata hivyo, nilianza
kujifunza mengi. Kwanza kabisa, kulikuwa na mfano wa matendo ya daima
kutoka kwa Jamal wa kunionyesha vipindi vya sala zake za kila siku. Pili
kulikuwa na mfano wa kimwenendo wa namna Jamal alivyokuwa
akiyaendesha maisha yake ya kila siku kwa unyofu wa hali ya juu na tabia ya
maadili, anafanya yote mawili hayo katika ulimwengu wake wa kibiashara na
katika ulimwengu wake wa kijamii. Tatu, kulikuwa na mfano wa
kimwenendo juu ya namna Jmal anavyohusiana na watoto wake wawili. Kwa
mke wangu, mke wa Jamal alitoa mifano hiyo hiyo. Nne, daima kulikuwa na
wigo wa kunisaidia nifahamu historia ya farasi wa Uarabuni wa Mashariki ya
Kati, Jamal alianza kushirikiana nami: 1) visa vya Warabu na historia ya
Uislamu; 2) hadithi za Mtume Muhammad, rehema ziwe juu yake; na 3) aya
za Quran na mijadala yake inayozingatia muktadha na ifanyayo kituo juu ya
baadhi ya mitazamo ya Kiislamu, lakini daima alikuwa anaiwasilisha kwa
istilahi za kunisaidia kifikra ili nifahamu muktadha wa Uislamu katika
historia ya farasi wa Uarabuni. Kamwe sijaambiwa kuwa “hivi ndivyo vitu
vilivyo”, nilikuwa naambiwa “hivi ndivyo Waislamu wanavyoamini” tu. Kwa
kuwa sikuwa “nahubiriwa,” na kwa kuwa Jamal kamwe hajataka imani
yangu, sikuhitaji kujisumbua na kujaribu kutetea upande wangu. Mambo yote
yalifanyika kiakili, na si kama mbadilishaji dini.
Kidogo kidogo, Jamal alianza, kututambulisha kwa familia za Waarabu
wengine katika jamii ya Waislamu wa mtaani. Kulikuwa na Wa’eli na familia
yake, Khalidi na familia yake, na wengine wachache kwa unyofu, niliona mtu
mmoja na familia ambazo zilikuwa zinaishi maisha yao kwa maadili ya hali
ya juu, yaliyo sawa sawa kuliko jamii ya Kimarekani ambayo kwayo sisi sote
tulikuwa ndani yake. Huenda kulikuwa na jambo katika matendo ya Uislamu
niliyokuwa nayakosa wakati nilipokuwa mwanachuo na katika siku za
seminari.
Hadi Desemba, 1992, nilianza kujiuliza baadhi ya maswali makali juu ya
wapi nilipokuwepo na nilikuwa ninafanya nini. Maswali hayo yalichochewa
na nadhari zifuatazo. 1) Baada ya kozi ya awali ya miezi kumi na sita, maisha
yetu ya kijamii yalianza kukua katika kutilia maanani wigo wa Waarabu wa