εδώ - Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση

4. ΜΙΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ...ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ
Ο πρώτος και κυριότερος κανόνας για να «συμβιώσει» και να συνυπάρξει κάποιος στο χώρο της
φυλακής είναι: «δεν είδες, δεν άκουσες, δεν ξέρεις». Αυτό βάλτο καλά στο μυαλό σου.
Είναι πολΰ φυσικό, μπαίνοντας κάποιος για πρώτη φορά σε έναν τόσο παράξενο χώρο, ό­
πως η φυλακή, ένα χώρο φορτωμένο με μυθολογίες και φήμες που τις πιο πολλές φορές δεν ευσταθούν
και δεν αληθεύουν, να νιώσει περιέργεια για πρόσωπα, για πράγματα, για καταστάσεις.
Αυτή τη φυσιολογική περιέργεια προσπάθησε να την καταπνίξεις, θα είναι προτιμότερο
να την αντικαταστήσεις με ενδιαφέρον, αγάπη, κατανόηση, στοργή αλλά -κυρίως- υπομονή.
Την πρώτη ημέρα που θα μαζευτεί η ομάδα σου (η τάξη σου, η παρέα σου, η συντροφιά, πες
το όπως θες) θα τους πεις απλά το μικρό σου όνομα και θα ζητήσεις να μάθεις τα δικά τους.
Πέρα από τα μικρά τους ονόματα να μην ρωτήσεις τίποτε άλλο. Άρχισε να τους μιλάς για τον
εαυτό σου: αν είσαι παντρεμένη, για τον άντρα σου, για τα παιδιά σου, για το σκΰλο σου, τη γάτα
σου, το καναρίνι σου, από που κατάγεσαι, που πήγες διακοπές, τι είδες στο σινεμά, τι είδες
στον ΰπνο σου, τι ζώδιο είσαι, τι χόμπι έχεις...
Σε λίγη ώρα θα αρχίσουν να σου λένε τα δικά τους, δεν θα ξέρεις ποια να πρωτοακοΰσεις.
Θα σου πουν και ψέματα και αλήθειες. Εσΰ να τα εκλάβεις όλα ως αλήθειες. Να μην αμφισβητήσεις
τίποτε. Ή τουλάχιστον, να μην αμφισβητήσεις τίποτε φανερά. Οΰτε να κριτικάρεις ούτε
να ειρωνευτείς.
Δήλωσε τους ότι ήρθες να μοιραστείς μαζί τους κάποιες γνώσεις που έχεις, γνώσεις που θα
τους φάνουν χρήσιμες όταν θα ξανάρθουν στην κοινωνία (το που θα τους φάνουν χρήσιμες θα
πρέπει να τους το εξηγήσεις κάποια στιγμή).
Ότι αυτό εσΰ δεν το βλέπεις σαν επάγγελμα μόνο (οΰτε και ως αγγαρεία οΰτε σου το επέβαλε
κανείς οΰτε αναγκάστηκες να το κάνεις γιατί δεν έβρισκες άλλη δουλειά) αλλά και ως προσφορά,
το ελάχιστο που θα μποροΰσες να κάνεις για άτομα που υποφέρουν τόσο, γιατί έχουν
στερηθεί το υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία. Εξήγησε τους ότι αυτό (η φυλάκιση) είναι κάτι που
ανά πάσα στιγμή κάθε πολίτης διατρέχει τον κίνδυνο να το πάθει, είτε φταίει είτε όχι.
Μπαίνοντας στη φυλακή να μη νιώσεις φόβο, δεν υπάρχει λόγος.
Να είσαι σίγουρη ότι θα σε δεχθοΰν με ανοιχτές αγκάλες. Διψοΰν για εκπαίδευση, επιμόρφωση,
απασχόληση, λαχταροΰν κάτι που θα σπάσει τη μονοτονία και τη ρουτίνα της στερημένης
από γεγονότα καθημερινότητας.
Το πρωταρχικό είναι να κερδίσεις την εμπιστοσΰνη τους.
Αλλιώς η ομάδα δε θα δέσει, θα σε μποϋκοτάρουν, θα σε αμφισβητήσουν, θα σε κουτσομπολέψουν,
θα κάνουν κοπάνα, θα είναι σαν νηπιαγωγείο που ο καθένας θα κάνει το δικό του χωρίς
να μπορείς να βάλεις τάξη. Εσΰ θα έχεις το πρόσταγμα, εσΰ θα είσαι ο αρχηγός, ο μαέστρος,
ο επικεφαλής. Σαν «πρώτος μεταξΰ ίσων» ή σαν τον πρόεδρο που έχει δΰο ψήφους έναντι
μιας των υπολοίπων.
Μην προσπαθήσεις να επιβάλεις πειθαρχία: είναι μάταιο και άχρηστο.
Προσπάθησε απλώς να στήσεις μια φιλική συντροφιά κι όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.
Ό,τι και να ακοΰσεις στην ομάδα σου να μην το μεταφέρεις παραέξω. Θα σε δοκιμάσουν,
122