Integracja i dyskryminacja – krajobraz 2009 - Instytut Spraw ...

temat istnieją i przeczą tezom przyjętym przez Parlament Europejski. Konkluzje takienatychmiast przedostają się do szerszego dyskursu publicznego i są reprodukowane jakobezdyskusyjne „fakty”. Rolą badacza problemu jest precyzyjne nazwanie i opisanie zjawisk,dokładne przedstawienie procesu analizy i wnioskowania, a także krytyczna analiza tego typupowierzchownych stwierdzeń. Stwierdzenia takie mogą bowiem zostać uznane za prawdziwe,jedynie wtedy, kiedy zostaną dowiedzione.Akty dyskryminacji etnicznej występują w każdym społeczeństwie i należy dążyć do icheliminacji niezależnie od skali jaką przybierają. Nie należy jednak mylnie sugerować tej skali.W tym kontekście nieuprawnione jest np. przyrównywanie w zakresie omawianego problemuPolski do krajów Europy Zachodniej, choćby ze względu na marginalny charakter migracji doPolski w porównaniu do europejskich krajów imigracyjnych. Należy przy tym zaznaczyć, żebrak powszechności problemu dyskryminacji etnicznej a także większy poziom akceptacji dlacudzoziemców nie jest szczególną cechą wyróżniającą Polskę, a stanowi przede wszystkimnaturalną konsekwencję niskiej skali imigracji do Polski i realnego braku ognisk konfliktówpomiędzy Polakami a ludnością napływającą (czego nie można np. powiedzieć o takichkrajach jak Niemcy czy Francja). Niedopuszczalne jest jednocześnie stwierdzanienarastającego klimatu nietolerancji wskutek pojedynczego aktu chuligańskiego czysubiektywnej oceny partii politycznych jako wyraźnie ksenofobicznych, rasistowskich,antysemickich i homofobicznych. Podobna frazeologia – jak pokazał Ł. Ostrowski 338 – samamoże być przedmiotem badaczy korzystających z kategorii „mowy nienawiści” jako„kategorii analitycznej”.337 za: http://www.europarl.europa.eu/338 Ł. Ostrowski, Mowa nienawiści jako strategia forsowania tolerancji, op.cit., s. 141136