quo vadis.pdf

- Miałożby braknąć Charytek tam, gdzie będzie Amor? - odpowiedział Tygellin.Lecz Nero rzekł:- Nuda mnie dręczy! Zostałem z woli bogini w Rzymie, ale go nie mogę znosić. Wyjadę doAncjum. Duszę się w tych ciasnych ulicach, wśród tych walących się domów, wśród tychplugawych zaułków. Smrodliwe powietrze zalatuje aż tu, do mego domu i do moich ogrodów.Ach, gdyby trzęsienie ziemi zniszczyło Rzym, gdyby jaki rozgniewany bóg zrównał go zziemią, dopiero pokazałbym wam, jak powinno się budować miasto, które jest głową świata imoją stolicą.- Cezarze - odpowiedział Tygellinus - mówisz: „Gdyby jaki rozgniewany bóg zniszczyłmiasto” - czy tak?- Tak! więc cóż?- Alboż nie jesteś bogiem?Nero machnął ręką z wyrazem znużenia, po czym rzekł:- Zobaczymy, co nam urządzisz na stawach Agryppy. Potem wyjadę do Ancjum. Wywszyscy jesteście mali, więc nie rozumiecie, że mi potrzeba rzeczy wielkich.To powiedziawszy przymknął oczy dając w ten sposób znać, że potrzebuje spoczynku. Jakożaugustianie poczęli się rozchodzić. Petroniusz wyszedł z Winicjuszem i rzekł mu:- Jesteś więc wezwany do udziału w zabawie. Miedzianobrody wyrzekł się podróży, alenatomiast będzie szalał więcej niż kiedykolwiek i rozpościerał się w mieście jak we własnymdomu. Staraj się i ty znaleźć w szaleństwach rozrywkę i zapomnienie. U licha! Podbiliśmyprzecie świat i mamy prawo się bawić. Ty, Marku, jesteś bardzo pięknym chłopcem i temu wczęści przypisuję słabość, jaką mam do ciebie. Na Dianę efeską! Gdybyś ty mógł widziećswoje zrośnięte brwi i swoją twarz, w której znać starą krew Kwirytów! Tamci wyglądająprzy tobie jak wyzwoleńcy. Tak jest! Gdyby nie ta dzika nauka, Ligia byłaby dziś w domutwoim. Próbujże mi jeszcze dowodzić, że to nie są nieprzyjaciele życia i ludzi... Obeszli się ztobą dobrze, więc możesz być im wdzięczny, ale na twoim miejscu znienawidziłbym tę naukę,a szukał rozkoszy tam, gdzie ją znaleźć można. Jesteś pięknym chłopcem, powtarzam ci,a Rzym roi się od rozwódek.- Dziwię się tylko, że cię to wszystko jeszcze nie męczy - odpowiedział Winicjusz.- Kto ci to powiedział? Mnie męczy to od dawna, ale ja nie mam twoich lat. Ja zresztąmam inne zamiłowania, których tobie brak. Lubię książki, których ty nie lubisz, lubię poezję,która cię nudzi, lubię naczynia, gemmy i mnóstwo rzeczy, na które ty nie patrzysz, mam bólew krzyżu, których ty nie miewasz, i wreszcie znalazłem Eunice, ty zaś nic podobnego nieznalazłeś... Mnie dobrze w domu, wśród arcydzieł, z ciebie zaś nigdy nie zrobię estety. Jawiem, że w życiu nic już więcej nie znajdę nad to, com znalazł, ty sam nie wiesz, że ciąglejeszcze spodziewasz się i szukasz. Gdyby na ciebie śmierć przyszła, przy całej twej odwadze iwszystkich smutkach umarłbyś ze zdziwieniem, że już trzeba świat opuścić, ja zaś przyjąłbymją jako konieczność z tym przeświadczeniem, że nie ma na całym świecie takich jagód, którychbym nie spróbował. Nie śpieszę się, ale też nie będę się ociągał, postaram się tylko, bymi było do ostatka wesoło. Są na świecie weseli sceptycy. Stoicy są dla mnie głupcami, alestoicyzm przynajmniej hartuje, twoi zaś chrześcijanie wprowadzają na świat smutek, któryjest tym w życiu, czym deszcz w naturze. Czy wiesz, czegom się dowiedział? - Oto że w czasieuroczystości, które wyprawi Tygellin, na brzegach stawu Agryppy staną lupanaria, a wnich zebrane będą kobiety z najpierwszych domów w Rzymie. Czyż nie znajdzie się choćjedna dość piękna, by mogła cię pocieszyć? Będą i dziewice, które po raz pierwszy na światwystąpią... jako nimfy. Takie nasze cesarstwo rzymskie... Ciepło już! Południowy wiatrogrzeje wody i nie spryszczy nagich ciał. A ty, Narcyzie, wiedz o tym, że nie znajdzie się anijedna, która by ci się oparła. Ani jedna - choćby była westalką.Winicjusz począł się uderzać, w głowę dłonią jak człowiek zajęty wiecznie jedną myślą.134