quo vadis.pdf

Tymczasem zdarzyła się okoliczność, która, mogła usunąć wszystkie trudności. Oto nazajutrzprzyszedł niespodzianie do niego Chilo.Przyszedł nędzny i obdarty, z oznakami głodu w twarzy i w podartym łachmanie, służbajednak, która miała dawniej rozkaz puszczania go o każdej porze dnia i nocy, nie śmiała gowstrzymywać, tak że wszedł prosto do atrium i stanąwszy przed Winicjuszem, rzekł:- Niech ci bogowie dadzą nieśmiertelność i podzielą się z tobą władzą nad światem.Winicjusz w pierwszej chwili miał ochotę kazać wyrzucić go za drzwi. Lecz przyszła mumyśl, że może Grek wie coś o Ligii, i ciekawość przemogła obrzydzenie.- To ty? - spytał. - Co się z tobą dzieje? .- Źle, synu Jowisza - odpowiedział Chilon. - Prawdziwa cnota to towar, o który nikt dziśnie zapyta, i prawdziwy mędrzec musi być rad i z tego, jeśli raz na pięć dni ma za co kupićbaranią głowę u rzeźnika, którą ogryza na poddaszu, popijając łzami. Ach, panie! Wszystko,coś mi dał, wydałem na. księgi u Atraktusa, a potem okradziono mnie, zniszczono; niewolnica,która miała spisywać moją naukę, uciekła zabrawszy resztę tego, czym twoja wspaniałomyślnośćmnie obdarzyła. Nędzarz jestem, alem pomyślał sobie: do kogóż mam się udać, jeślinie do ciebie, Serapisie, którego kocham, ubóstwiam i za którego narażałem życie moje!- Po coś przyszedł i co przynosisz?- Po pomoc, Baalu, a przynoszę ci moją nędzę, moje łzy, moją miłość i wreszcie wiadomości,które przez miłość dla ciebie zebrałem. Pamiętasz, panie, com ci w swoim czasie mówił,że odstąpiłem niewolnicy boskiego Petroniusza jedną nitkę z przepaski Wenery w Pafos?...Dowiadywałem się teraz, czy jej to pomogło, i ty, synu Słońca, który wiesz, co się w tamtymdomu dzieje, wiesz także, czym jest tam Eunice. Mam jeszcze taką jedną nitkę. Zachowałemją dla ciebie, panie.Tu przerwał spostrzegłszy gniew zbierający się w brwiach Winicjusza i chcąc uprzedzićwybuch rzekł prędko:- Wiem, gdzie mieszka boska Ligia, wskażę ci, panie, dom i zaułek.Winicjusz potłumił wzruszenie, jakim przejęła go ta wiadomość, i rzekł:- Gdzie ona jest?- U Linusa, starszego kapłana chrześcijan. Ona tam jest wraz z Ursusem, a ten po dawnemuchodzi do młynarza, który zwie się tak jak twój dyspensator, panie, Demas... Tak, Demas!...Ursus pracuje nocami, więc otoczywszy dom w nocy, nie znajdzie się go... Linus jeststary... a w domu prócz niego są tylko jeszcze starsze dwie niewiasty.- Skąd to wszystko wiesz?- Pamiętasz, panie, że chrześcijanie mieli mnie w swym ręku i oszczędzili. Glaukus mylisię wprawdzie, mniemając, żem ja przyczyną jego nieszczęść, ale uwierzył w to nieborak iwierzy dotąd, a jednak oszczędzili mnie! Więc nie dziw się, panie, że wdzięczność napełniłami serce. Jam człowiek z dawnych, lepszych czasów. Zatem myślałem: mamże zaniechaćmoich przyjaciół i dobroczyńców? Zali nie byłoby zatwardziałością nie zapytać o nich, niewywiedzieć się, co się z nimi dzieje, jak im służy zdrowie i gdzie mieszkają? Na pessinunckąCybelę! nie ja jestem do tego zdolny. Wstrzymywała mnie z początku obawa, żeby źle niezrozumieli mych zamiarów. Ale miłość, jaką do nich miałem, okazała się większą od obawy,a zwłaszcza dodała mi otuchy ta łatwość, z jaką ani przebaczają wszelkie krzywdy. Przedewszystkim jednak myślałem o tobie, panie. Ostatnia nasza wyprawa zakończyła się porażką, aczyż taki syn Fortuny może pogodzić się z tą myślą? Więc przygotowałem ci zwycięstwo.Dom stoi osobno. Możesz go kazać otoczyć niewolnikom tak, że i mysz się nie wyśliźnie. O,panie, panie! od ciebie zależy tylko, by jeszcze dzisiejszej nocy ta wielkoduszna królewnaznalazła się w domu twoim. Ale jeśli się to stanie, pomyśl, że przyczynił się do tego bardzobiedny i zgłodniały syn mojego ojca.Winicjuszowi krew napłynęła do głowy. Pokusa raz jeszcze wstrząsnęła całym jego jestestwem.Tak jest! To był sposób i tym razem sposób pewny. Gdy raz będzie miał Ligię u sie-141