quo vadis.pdf

zwierzyć mu się ze swych prawdziwych zamiarów, które zresztą stałyby w jawnym przeciwieństwiez wiarą starca w jego cnotę i bogobojność. Chciał mieć gotowych na wszystko ludzii z nimi dopiero ułożyć się o sprawę w ten sposób, by ze względu na samych siebie zachowaliją w wieczystej tajemnicy.Starzec Eurycjusz wykupiwszy syna wynajął jeden z takich małych kramików, jakie mrowiłysię przy Circus Maximus, aby sprzedawać w nim oliwki, bób, przaśne ciasto i osłodzonąmiodem wodę widzom przybywającym na wyścigi. Chilo zastał go w domu, urządzającegokramik, i powitawszy w imię Chrystusa, począł mówić o sprawie, która go do niego przywiodła.Oto oddawszy im usługę liczył, że mu się wypłacą wdzięcznością. Potrzeba mu dwóchlub trzech ludzi silnych i odważnych dla odwrócenia niebezpieczeństwa grożącego nie tylkojemu, ale wszystkim chrześcijanom. Jest wprawdzie biedny, gdyż niemal wszystko, co miał,oddał Eurycjuszowi, jednakże ludziom takim zapłaciłby za ich usługi, pod warunkiem, abymu ufali i spełnili wiernie, co im spełnić nakaże.Eurycjusz i syn jego Kwartus słuchali go, jako swego dobroczyńcy, niemal na kolanach.Obaj oświadczyli też, że sami gotowi są wykonać wszystko, czego od nich zażąda, wierząc,że mąż tak święty nie może żądać uczynków, które by nie były zgodne z nauką Chrystusa.Chilo zapewnił ich, że tak jest, i podniósłszy oczy w górę, zdawał się modlić, w rzeczywistościzaś namyślał się, czy nie będzie dobrze przyjąć ich ofiary, która mogłaby zaoszczędzićmu tysiąc sestercyj. Lecz po chwili namysłu odrzucił ją. Eurycjusz był starcem, może nie tyleprzyciśniętym przez wiek, ile wycieńczonym przez troski i chorobę. Kwartus liczył lat szesnaście,Chilonowi zaś trzeba było ludzi sprawnych, a przede wszystkim silnych. Co do tysiącasestercyj, spodziewał się, że dzięki pomysłowi, na jaki wpadł, potrafi w każdym razie znacznąich część oszczędzić.Oni napierali się czas jakiś, lecz gdy odmówił stanowczo, ustąpili. Kwartus rzekł wówczas:- Znam piekarza Demasa, panie, u którego przy żarnach pracują niewolnicy i ludzie najemni.Jeden z tych najemników jest tak silny, że starczyłby nie za dwóch, ale za czterech,sam bowiem widziałem, jak podnosił kamienie, których czterech ludzi ruszyć z miejsca niemogło.- Jeśli to jest człowiek bogobojny i zdolny poświęcić się za braci, poznaj mnie z nim -rzekł Chilo.- Jest chrześcijaninem, panie - odpowiedział Kwartus - gdyż u Demasa pracują po większejczęści chrześcijanie. Są tam robotnicy nocni i dzienni, ów zaś należy do nocnych. Gdybyśmyteraz poszli, trafilibyśmy na ich wieczerzę i mógłbyś się z nim swobodnie rozmówić. Demasmieszka koło Emporium.Chilo zgodził się najchętniej. Emporium leżało u stóp wzgórza Awentyńskiego, zatem niezbytod Wielkiego Cyrku daleko. Można było nie obchodząc wzgórz udać się wzdłuż rzeki,przez Porticus Aemilia, co jeszcze znacznie skracało drogę.- Stary jestem - rzekł Chilo, gdy weszli pod kolumnadę - i czasem miewam zaćmienia pamięci.Tak! Wszakże nasz Chrystus wydany został przez jednego ze swoich uczniów! Aleimienia zdrajcy nie mogę sobie w tej chwili przypomnieć...- Judasz, panie, który się powiesił - odpowiedział Kwartus dziwiąc się nieco w duszy, jakmożna było tego imienia nie pamiętać.- A tak! Judasz! Dziękuję ci - powiedział Chilo. I czas jakiś szli w milczeniu. Doszedłszydo Emporium, które było już zamknięte, minęli je i obszedłszy spichlerze, w których wydawanoludowi zboże, skręcili na lewo, ku domom, które ciągnęły się wzdłuż Via Ostiensis, ażdo wzgórka Testacius i Forum Pistorium. Tam zatrzymali się przed drewnianym budynkiem,z którego wnętrza dochodził huk żaren. Kwartus wszedł do środka, Chilo zaś, który nie lubiłpokazywać się wielkiej ilości ludzi i który w ciągłej był obawie, że jakieś fatum może go zetknąćz Glaukiem lekarzem, pozostał na zewnątrz.78