quo vadis.pdf

trzecim i w najlepszym razie powinieneś być pastuchem, nie bogiem. Strzeż się także, żebymjako filozof nie dowiódł ludziom, że cię nie ma, bo wówczas wszyscy by ci przestali składaćofiary. Z filozofami lepiej być dobrze.”Tak rozmawiając ze sobą i z Hermesem, wyciągnął się na ławie, podłożył sobie płaszczpod głowę i gdy niewolnicy sprzątnęli naczynia, zasnął. Zbudził się dopiero, a raczej zbudzonogo, gdy nadszedł Kroto. Wówczas udał się do atrium i z przyjemnością począł przyglądaćsię potężnej postaci lanisty, eksgladiatora, która swym ogromem zdawała się wypełniać całeatrium. Kroto już był się ułożył o cenę wyprawy i mówił właśnie Winicjuszowi:- Na Herkulesa! Dobrze, panie, żeś się dziś do mnie zgłosił, albowiem jutro udaję się doBenewentu, dokąd wezwał mnie szlachetny Watyniusz, abym się tam wobec cezara próbowałz niejakim Syfaksem, najsilniejszym Negrem, jakiego wydała kiedykolwiek Afryka. Czy wyobrażaszsobie, panie, jak jego kość pacierzowa chrupnie w moich ramionach, ale prócz tegostrzaskam mu pięścią jego czarną szczękę.- Na Polluksa! - odpowiedział Winicjusz. - Jestem pewien, że tak uczynisz, Krotonie.- I wyśmienicie postąpisz - dodał Chilo. - Tak!... Prócz tego strzaskaj mu szczękę! To dobramyśl i godny ciebie czyn. Gotów jestem założyć się, że mu strzaskasz szczękę. Posmarujjednak tymczasem członki oliwą, mój Herkulesie, i przepasz się, albowiem wiedz o tym, iż zprawdziwym Kakusem możesz mieć sprawę. Człowiek, co strzeże tej dziewicy, o którą chodzidostojnemu Winicjuszowi, posiada podobno wyjątkową siłę.Chilon mówił tak tylko dla podniecenia ambicji Krotona, lecz Winicjusz rżekł:- Tak jest, nie widziałem tego, ale mówiono mi o nim, że byka chwyciwszy za rogi, możego zawlec, dokąd chce.- Oj! - zawołał Chilo, który nie wyobrażał sobie, by Ursus był tak silnym.Lecz Kroto uśmiechnął się pogardliwie.- Podejmuję się, dostojny panie - rzekł - porwać tą oto ręką, kogo mi każesz, a tą drugąobronić się przeciw siedmiu takim Ligom i przynieść ci dziewicę do domu, choćby wszyscychrześcijanie z Rzymu gonili za mną jak kalabryjskie wilki. Jeśli tego nie dokażę, pozwolęsobie dać batogi na tym impluvium.- Nie pozwól mu na to, panie! - zawołał Chilo. - Poczną w nas godzić kamieniami, a wówczasco jego siła pomoże? Czyż nie lepiej zabrać dziewicę z domu i nie narażać ani jej, anisiebie na zgubę?- Tak ma być, Krotonie - rzekł Winicjusz.- Twoje pieniądze, twoja wola! Pamiętaj tylko, panie, że jutro jadę do Benewentu.- Mam pięciuset niewolników w samym mieście - odpowiedział Winicjusz.Po czym dał im znak, by odeszli, sam zaś udał się do biblioteki i usiadłszy napisał do Petroniuszanastępne słowa:„Chilon odnalazł Ligię. Dziś wieczór udaję się z nim i z Krotonem do Ostrianum i porwęją zaraz lub jutro z domu. Niech bogowie zleją na cię wszelkie pomyślności. Bądź zdrów,carissime, gdyż radość nie pozwala mi pisać dłużej.”I złożywszy trzcinę począł przechadzać się szybkim krokiem, albowiem prócz radości, którazalewała mu duszę, trawiła go gorączka. Mówił sobie, że nazajutrz Ligia będzie w tymdomu. Nie wiedział, jak z nią postąpi, czuł jednak, że jeśli go zechce kochać, to będzie jejsługą. Przypominał sobie upewnienia Akte, że był kochanym, i wzruszał się do głębi. Więcbędzie chodziło tylko o przezwyciężenie jakiegoś dziewiczego wstydu i jakichś ślubów, którewidocznie nauka chrześcijańska nakazuje? Ale jeśli tak, to gdy Ligia raz będzie w jego domui ulegnie namowie lub przemocy, wówczas musi powiedzieć sobie: „Stało się”, i następniebędzie już powolną i kochającą.Lecz wejście Chilona przerwało mu bieg tych błogich myśli.- Panie - rzekł Grek - oto co mi jeszcze przyszło do głowy: nuż chrześcijanie mają jakoweśznaki, jakoweś tessery, bez których nikt nie będzie dopuszczony do Ostrianum? Wiem, że w86