Kazimierz M. - Politechnika Radomska

10
WYSTAWY
arteria – Rocznik Katedry Sztuki Sztuki
matowo lub przejrzyście, kombinuje techniki, materiały, preparuje specjalnie tła. Niektóre obrazy to
przeprowadzone programowo skomplikowane eksperymenty z wielostopniowym rozcieńczaniem
jednego koloru, względnie z nakładaniem pasm kilku stłumionych barw, które wprowadzają nas
w świat intymny, czasem melancholijny, czasem pełen humoru. Nawet tony lekko zbrudzone służą
pewnej przewrotnej estetyce. Na przykład w pracach Katarzyny Nowickiej-Urbańskiej ujawnia się
bardzo lubiana i stale używana zasada kadrowania, która już chyba stała się cechą rozpoznawczą
artystki. Na abstrakcyjnym, nierzadko ciemnym i wytwornym graficznym tle, autorka jakby dedykuje
swoje prace jednej czy drugiej osobie, wtapiając w nie fragmenty fotografii znanych jej ludzi. Utwory
malarki oddychają romatyką, poezją, nostalgią za pozaobrazowymi metaforami.
W kolekcji dzieł polskich artystów, zaprezentowanej w Kownie, niewątpliwie dominowała grafika.
Zakres jej możliwości artystycznych jest tak obszerny, że możemy tu mówić i o znakomitym swobodnym
rysunku, i o cyfrowym charakterze całego obrazu oraz o bardzo logicznie konstruowanym
utworze graficznym.
Artystyczna społeczność Kowna rozpoznaje już autorskie pismo profesora Aleksandera Olszewskiego,
inicjatora tej ekspozycji. Na wystawie zaprezentowane były jego barwne graficzne obrazy,
których znaczne rozmiary bardzo efektownie postrzega się z oddali. Te obrazy – to konstruktywistyczne
wzorce, ugruntowane sensownym układem wytwarzającym kolorystyczne połączenia albo
niezwykle żywe linie. Bardzo interesujące, kreślarskie i plakatowe, również korzystnie prezentujące
się z dużej odległości, są prace Jana Trojana. Artysta przedstawia w nich motyw transformacji i gry
wizualnej elementem krzesła.
Na wystawie eksponowano sporo prac czarno-białych albo prawie achromatycznych, urozmaiconych
zaledwie jednym czy drugim oddcieniem. Twórczość tego typu cechuje się intelektualnym
przesłaniem obrazu, przenośnią tematu, często jest inspirowana postawą surrealistyczną (Bogumił
Łukaszewski, Andrzej Brzegowy, Małgorzata Strzelec) albo minimalizacją i abstrakcją postaci (Henryk
Hoffman, Zbigniew Kamieński, Mariusz Dański).
Na wystawie polskich artystów nadzwyczaj sugestywne oddziaływały na widzów prace wykorzystujące
techniki fotograficzne (Szymon Piasta, Marek Guz). W pracach Szymona Piasty, fotograficznemu
obrazowi rewolucjonisty jest symbolicznie przeciwstawiony jego dalszy los, ujawniony
w prezentowanej wizji opuszczonego i zburzonego domu (więzienia?). Drugi artysta – Marek Guz
- przy pomocy powtórzeń elementów architektonicznych w fotografii (nisz, okien) stworzył ciekawe
rozwiązanie scenograficzne obrazu.
Pokaz prac polskich artystów trafnie uzupełniały graficzne stemple odbite na materiałach tekstylnych
(Michał Kurkowski, Katarzyna Pietrzak). W tych pracach materiał dodaje dziełu ekspresji,
wyrazistości i energii, a zarazem podkreśla kruchość i chwilowość tworzywa.
Wystawa polskich artystów w Kownie cechowała się niepowtarzalną różnorodnością postaw
artystycznych oraz wysoką jakością plastycznych rozwiązań. Odbiorcom sztuki w Kownie, ujawniając
pewne podobieństwa i różnice, pozwoliła poznać osobliwość i swoistość ościennej szkoły
artystycznej, zezwalając na porównania poszukiwań twórczych polskich kolegów z pracami litewskich
artystów.