Kazimierz M. - Politechnika Radomska

O Salonach Zimowych w Radomiu
arteria – Rocznik Katedry Sztuki
Mieczysław
SZEWCZuK
W
1945 r. w Radomiu zrodziła się idea o znaczeniu ponadlokalnym i natychmiast została
zrealizowana. Zdarzyło się to w Radomiu, tuż po wojnie. Dzięki artystom, którzy przybyli
do Radomia z różnych stron (Wacław Dobrowolski przyjechał w czasie okupacji z Łodzi)
i wsparli tych, którzy tu wcześniej mieszkali (Halina i Jędrzej Krysińscy, Władysław Mikos), ale także
dzięki grupie osób, różnych zawodów, które zdecydowały się działać społecznie na rzecz sztuki
(Stefan Witkowski, Jan Saski, dr Adolf Tochterman). Nazwali siebie – na wzór krakowski – „przyjaciółmi
sztuki”. W twórczej atmosferze organizowania – od nowa – życia kulturalnego, artystycznego.
Andrzej Wajda wspominał po latach ten czas – mieszkał wtedy jeszcze w Radomiu – jako
„najpiękniejszy okres w moim życiu”.
Zarys historii
W czerwcu 1945 r. powstało Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Radomiu. Już w grudniu
tego roku zorganizowało w Muzeum Miejskim (przy ul. Piłsudskiego 12) ogólnopolską wystawę
malarstwa Salon Zimowy. W wystawie wzięli udział artyści z kilku ośrodków, reprezentujący różne
nurty, koloryści: Hanna Rudzka-Cybisowa, Eugeniusz Eibisch, Eugeniusz Geppert, Czesław Rzepiński,
Eustachy Wasilkowski, Jerzy Wolff i Emil Krcha, ale też związani z nurtem awangardy: Adam Mar-
Wernisaż wystawy 42. Salon Zimowy. Powrót – od lewej Mieczysław Szewczuk i Jacek Wojciechowski, w głębi Jerzy Kutkowski.
10
WYSTAWY