Kazimierz M. - Politechnika Radomska

arteria – Rocznik Katedry Sztuki
rejestracji wnętrz, instalacja ta naświetla psychiczne i pragmatyczne aspekty pamięci. Przy czym to,
co przeszłe i zapomniane wynurza się z niepamięci, proponując fragmentaryczny »materiał« historyczny.
Dzięki interaktywnemu układowi (czas i przestrzeń) odbiorca uzyskuje możliwość składania
– z różnych elementów, jak w mozaice – coraz to nowe obrazy całości. Częściowo wiążą się one
z indywidualnymi przeżyciami oraz doświadczeniami jednostki, częściowo zaś mogą posłużyć jako
odsyłacze do kolektywnej »pamięci obrazów« ostatnich niemiecko-polskich wydarzeń.
Przedstawiona tu wersja projektu »De[Re]Konstrukcja – Teatr« jest wirtualną interaktywną symulacją
przestrzenną, która zawiera zarówno aspekty rekonstrukcji, jak też możliwości interpretacyjne.
Lokalizacja projekcji w oryginalnej przestrzeni umożliwia – obok dokumentacyjnego oraz narracyjno-inscenizowanego
charakteru – bliskość przestrzenno-architektoniczną. W końcu chodzi tu
o badanie warunków i metod historycznego postrzegania oraz dokumentowanie historii.
Doświadczenia Grzegorza G. Zgrai związane z własną twórczością medialną usytuowane,
pomiędzy grafiką, dźwiękiem, brzmieniem, jak również ruchomymi obrazami, instalatywną przestrzenią
dramaturgiczną tworzą bezpośredni punkt styku z jego zajęciami dydaktycznymi. Przy tym,
jego wiedza dotycząca różnych artystycznych metod i procesów zdecydowanie ukierunkowana
jest interdyscyplinarnie i refleksyjnie. Ta otwarta postawa, także wobec niekonwencjonalności
w połączeniu z kształtowaną kompetencją pedagogiczną, kwalifikuje go w szczególnej mierze do
dydaktyki na uczelni o profilu artystyczno-naukowym.
Starania Grzegorza G. Zgrai w ostatnich latach sprawiły, że media takie jak film i video stały się
specjalizacją na studiach dyplomowych Wydziału Komunikacji Wizualnej. O ile w jego seminariach
liczyły się dotychczas »klasyczne« podstawy filmu i video jak kompozycja obrazu, oświetlenie
i prowadzenie kamery, reżyseria, montaż i postprodukcja itp., to – w związku ze zmianą struktury
studiów na system Bechalor – wprowadził on innowacyjny profil »Audio/Video« jako moduł
dydaktyczny. W centrum tego modułu – którego jest samodzielnym pełnomocnikiem – znajduje
się współzależność dźwięku i obrazu. Chodzi tutaj o szczególną zależność, o wzajemne wpływy
i związki wizualności i audytywności w obrazach ruchomych. Włączenie i uwzględnianie oddziaływania
różnych audytywnych komponentów (różnych gatunków muzycznych, brzmień czy też
elementów rytmicznych) na postrzeganie emocjonalne otwiera – zwłaszcza wizualnie zorientowanym
studentom – nowe płaszczyzny wyrazu artystycznego. Efekty jego różnorodnej działalności
dydaktycznej (sympozja, seminaria, warsztaty i opieka dydaktyczna przy realizacji projektów i prac
dyplomowych) są udokumentowane i potwierdzają inteligentną kreatywność i pasję z jaką inicjuje
projekty audiowizualne.
Grzegorz G. Zgraja jest osobowością artystyczną, którą stale rozwija swoje dzieło twórczo
i wrażliwie, z wielkim artystycznym wyrazem. Jego refleksyjna, analityczna i historycznie ugruntowana
wiedza o mediach artystycznych jest imponująca. Suwerennie opanował on dokumentalne,
narracyjno-inscenizowane metody i techniki mediów analogowych i cyfrowych. Systematycznie
na wystawach i pokazach prezentuje swoje prace artystyczne wymagającej publiczności, m.in.
w Polsce, Niemczech, Brazylii, Chinach, Tajlandii i Stanach Zjednoczonych. Jego katalogi oraz
dokumentacje wskazują na zdumiewająco konsekwentne myślenie i działanie. Formułując swoje
dzieła koncepcyjnie i strukturalnie pozostawia intuicji i grze właściwe im miejsce. Dobór mediów
i materiałów jest zawsze dokładnie przemyślany, pozbawiony przypadkowości i zawsze stosowany
jako samodzielna część wypowiedzi, służąca jednoczenie interpretacji. Bibliografia i dyskografia,
udział w sympozjach, konferencjach i warsztatach wskazują na to, że Grzegorz G. Zgraja znajduje
się w ciągłym twórczym dyskursie z przedstawicielami swojej dyscypliny sztuki. Wiele jego dzieł
znajdujących się w muzeach i zbiorach m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum
Górnośląskim w Bytomiu oraz Fundacji dla Śląska w Katowicach, a także w zbiorach prywatnych
jest świadectwem dużego artystycznego uznania.
Brunszwik, 19. maja 2008
Autor, prof., pracuje w Hochschule für Bildende Künste Braunschweig (Uniwersytet Sztuki
w Brunszwiku, Niemcy).
SZTUKA
WSPÓŁCZESNA
SYMPOZJUM