VEELHEID EN BINDING

More documents

Recommendations

Info

18 in die konvensionele geskrewe taal word direkte rede meestal deur aanhalingstekens gemarkeer. En tog laat die gebruik van die imperatief die verwagting ontstaan dat hier „woorde in die mond geneem word," dat daar van direkte rede sprake is. In laasgenoemde geval is daar drie moontlikhede: 1) „ek" spreek homself aan; 2) „ek" spreek 'n ander aan; 3) 'n ander spreek die „ek" aan, en „ek" rapporteer dit in sy vertelling. Maar nou veronderstel 'n imperatief 'n situasionele of kontekstueel gegewe feit, nl. wie die aangesprokene is, omdat die imperatief self nie 'n subjek aangee nie. Watter van hierdie drie moontlikhede word nou deur die situasie of konteks gerealiseer? Ons het hier met 'n situasie te doen waarin alles kán praat, omdat dit 'n sprokie is! Dit kan die kraai wees, of selfs die spikkelkoei — wie weet, die duiwel of 'n bose influistering self. Maar kontekstueel staan vas dat alleen een persoon tot dusver aan die woord was: „ek", wat implisiet in die eerste strofe en eksplisiet in die tweede aangedui is. En daar is geen tipografiese aanduiding dat die spreker verander nie. Maar verder is C2 ook nie definitief afgesluit nie — deur die komma aan die einde van die vers word verband aan wat volg. En wat volg, is 'n voortsetting van die-gegee met vertelling, soos in die vorige twee episodes: in A — „toe kies my broer..."; in B — „toe het 'n kraai... "; nou in C — „toe sak 'n duisend vere ...". Ook in die interpunksie is daar dus geen verantwoording vir die moontlikheid dat ons hier met 'n nuwe spreker te doen het nie. Netso is daar geen kontekstuele verantwoording dat 'n nuwe persoon binne die aanbod gebring word om hier as aangesprokene te fungeer nie. Die woorde word deur „ek" tot homsel f gerig, en die komma wat hierdie imperatiwiese gedeelte met die res van die sin (met die res van die episode) skakel, dui aan dat dit nog bowendien deel van die vertelling uitmaak. Havers, by 'n bespreking van die vraag, uitroep en aan vermeld 'n „Selbstapostrophe", wat volgens hom 'n-spreking,
19 geliefkoosde middel van die emosionele spreekwyse is om die aanskoulikheid van 'n vertelling te verhoog. Hy se: „ ... das führt uns zu der interessanten Erscheinung des erzdhlenden Imperativs oder des Imperativ. descriptivus (histor. Imper.), der in idg. and nicht-idg. Sprachen reichlich zu belegen ist." Havers haal dan van H. Schuchardt (Slawo-Deutsches and Slawo-Italienisches, Graz 1885, P. 124) die volgende aan, wat grondleggend is vir die begrip van die verhalende imperatief: „Der Erzähler wird ein Ereignis dann aufs Lebendigste vergegenwärtigen, wenn er mit den Augen der es erlebenden Personen sieht, mit ihren Munde redet." 9 Volgens die aard van die imperatiewe in Cl en C2 blyk hulle inderdaad gelyksoortig aan hierdie verhalende imperatiewe te wees. In die wyse waarop dié verhalende imperatiewe Cl en C2 in die tyd stel, word die werklikheidstellende aspek sterk geaktiveer, en deur hierdie „onmiddellikheid" staan hierdie nosies „nader in die tyd" as die voorgaande B(3+4) wat deur sy Vf. so kennelik in die verlede geplaas is. Maar die volgorde van die imperatiwiese gedeeltes self? — Ons het hier met drie in struktureel opsig voltooide nosies te doen, wat telkens onderskei is van, en tog verbind word met die volgende. Die komma le hier die linguistiese verband. Die volgorde word egter op feitelike vlak aangedui. As C2a verband het met Cl en C2b, dan kan ons interpreteer: „Nadat 'n klip voorberei is, word daarmee fyn gekorrel, word die waarskuwing (aan myself) gegee om nie te kwes nie." Die feitelike aanbod hier sentreer as 't ware om die klip: dááraan word vet gesmeer, dáármee word fyn gekorrel, dáármee moet nie (net) gekwes word nie. En hierdie gebeuresmet-die-klip kan alleen maar ná mekaar geskied. — Weereens projekteer die komma aan die einde van C2b vooruit, en weereens na „toe" aan die begin van C3, wat voeg, maar terselfdertyd aandui dat C3 in die tyd op C2b volg; C(3+4), moet ons eintlik hier sê, omdat C3 sintakties enjam- 9 Havers, a.w., § 181, p. 152.
Page 2 and 3: VEELHEID EN BINDING
Page 4 and 5: Vir my ouers Vir Joh. P.
Page 6 and 7: WOORD VOORAF . . INHOUD HOOFSTUK EE
Page 8 and 9: getoets deur informasie oor die gro
Page 10 and 11: 2 onverstaanbaars is in die aanbod,
Page 12 and 13: Cloete is voorbeelde van wat in Afr
Page 14 and 15: 6 om die poësie-ondersoeker in sy
Page 16 and 17: HOOFS'TU% TWEE STRUKTUURMOMENTE VAN
Page 18 and 19: 10 die konteks genoem is. Bv. „Da
Page 20 and 21: 12 bekende saak appelleer dus aan '
Page 22 and 23: 14 Die skema toon ons dat die vier
Page 24 and 25: 16 S Vf 0 A, met as eindmarkering v
Page 28 and 29: 20 beer na „noord" in C4, en vand
Page 30 and 31: 22 waarop hulle in die sig-vormende
Page 32 and 33: 24 in die konvensionele vorm van 'n
Page 34 and 35: 26 om die niveau van die aanbod aan
Page 36 and 37: 28 („toto-generic sense"), in neg
Page 38 and 39: 30 § 2. Die ontstaan van kuddes ve
Page 40 and 41: 32 Ons het reeds verwys na die betr
Page 42 and 43: 34 Die punt aan die einde van A4 sl
Page 44 and 45: 36 geruim is. Sy word nou „in bes
Page 46 and 47: 38 Die betekenis van die eerste bev
Page 48 and 49: 40 hulle daarmee gooi. 27 Die idioo
Page 50 and 51: 42 In die wêreld van die sprokie k
Page 52 and 53: 44 § 7. Die vraag bly nou nog: wat
Page 54 and 55: 46 word as wat deur dieselfde taalv
Page 56 and 57: 48 kern, maar deur die bepalings wo
Page 58 and 59: 50 As ons nou die moontlikheid van
Page 60 and 61: 52 die kraai gegooi is. En „'n du
Page 62 and 63: 54 pels" op grond waarvan terug -ge
Page 64 and 65: 56 tydsindikators onderskryf: ook h
Page 66 and 67: 58 § 13. Die sig-vormende vorm het
Page 68 and 69: ^i uiteen: binne die strofevorm vol
Page 70 and 71: 62 woord „toe" (C3) blootlê. Die
Page 72 and 73: 64 Maar reeds in die volgende episo
Page 74 and 75: HOOFSTUK DRIE DIE BINDMIDDELS IN DI
Page 76 and 77:
68 dersoek na die aantal en die aar
Page 78 and 79:
70 konkludeer tot 'n strakke ooreen
Page 80 and 81:
72 Die meeste heffings per vers wor
Page 82 and 83:
74 bou, soos dit sintakties en tipo
Page 84 and 85:
76 In C het „toe" dieselfde strof
Page 86 and 87:
78 In 'n ondersoek na die ordenings
Page 88 and 89:
80 D(3+4), 'n teenstelling. Op gron
Page 90 and 91:
82 want daar is nou alleen twee gro
Page 92 and 93:
84 dit begin met die „intensiteit
Page 94 and 95:
86 1. Die chronologiese opeenvolgin
Page 96 and 97:
88 daarvan 'n reën van vere in die
Page 98 and 99:
90 logiese reeks is die tyd van elk
Page 100 and 101:
92 15. By oorweging van die moontli
Page 102 and 103:
94 voorbereiding om na iets te gooi
Page 104 and 105:
96 aan die opbou van die situasie v
Page 106 and 107:
HOOFSTUK VIER DIE SELFGENOEGSAAMHEI
Page 108 and 109:
100 vir hul verstaanbaarheid in die
Page 110 and 111:
102 in die effektiwiteit van die ve
Page 112 and 113:
104 verskillende gebiede met „spi
Page 114 and 115:
DIE TWEE BROERS 1. Twee broers gaan
Page 116 and 117:
108 aflei dat die spikkelbees in ,k
Page 118 and 119:
110 toon as met die variante waarme
Page 120 and 121:
112 jongste onder die krans laat bl
Page 122 and 123:
114 het tewens ook 'n „universali
Page 124 and 125:
116 na die feitelike konstellasie v
Page 126 and 127:
SUMMARY In this study an attempt ha
Page 128 and 129:
LYS VAN AANGEHAALDE WERKE Callaway,
Page 130 and 131:
122 Vestdijk, S., Die Glanzende Kie
show all

VEELHEID EN BINDING

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?