VEELHEID EN BINDING

44
§ 7. Die vraag bly nou nog: wat is die funksie van die
onbepaalde lidwoord en die telwoord by „vere" (C3)?
Klaarblyklik word hier nie „getel" nie — immers, voor die
telwoord staan 'n onbepaalde lidwoord. En van die onbepaalde
lidwoord by telwoorde sê Christophersen: „The use of
a with nouns of measure and multitude is natural enough...
a hundred, a score ... No numerical contrast is implied in
these examples any more than in, say, I have just rented a
house ... Even in a day or two the a-form can hardly be said
to express a contrast to the number two." 30
In ons geval word „'n duisend" hiervolgens nie in teenstelling
tot tweeduisend, ens., gebruik nie. Daar word geen
som gese nie, maar 'n indruk, 'n persepsie van „baie". Hierdie
persepsie word dan deur 'n konkrete getal gesimboliseer; 'n
duisend fungeer by „vere" as 'n intensiewe, globale telwoord,
wat egter nie in sy telwaarde nie, maar in sy sekondêre
oordeelswaarde van „baie" in gebruik tree. 31
Hier is dus van konkretisering sprake; in plaas van die
abstractum „baie", word die concretum „'n duisend" gebruik.
En netso kan van konkretisering gepraat word in die aanbod
C4: uit die som van die afsonderlike streke waar vere sak, kon
die abstraksie „oral" gemaak word. Maar in die teks word
„oral" gerealiseer deur elke aparte windstreek presies te
noem, presies en agtereenvolgens waar te neem. Die ver
volgens Havers (§ 88) karak-
-skynsel van konkretisering is
teristiek van 'n primitiewe denkwyse, van die wyse waarop
die natuurmens die dinge in hul enkelheid waarneem, en die
„ausgesprochene Willensunlust zum abstrakten Denken" wat
so 'n natuurmens vertoon. 32
In die aanbod C(3+4) word die aard van die wêreld
3o Christophersen, a.w., p. 123.
31 Vgl. hierby: Ek stap een oggend uit die Kamp en sê:
,Kyk, sien ek vanoggend 'n duisend skaap
wat op die vlakte so in ho pies lel'....'
.... D. J. Opperman, Joernaal van Jonk,
Kaapstad 1949, p. 21.
32 Havers, a.w., p. 109.