VEELHEID EN BINDING

65
afsluiting, die aarseling voordat die wending kom, die spanning
ten top styg en breek, die patroon sy totale verbrokkeling
vind in die uitroep, in die vraag waarvan die antwoord
reeds deur wat voorafgegaan het, vir goed uitgesluit is, die
vraag wat radelose kreet word. Want die onheil is op die
verteller, daar is geen skuiling nie; die spikkelkoei en die
kraai het finaal een geword in die laaste vernietigende vergelding.
— Die spikkelkoei, terwille waarvan „ek" geweld
teen „my" broer gepleeg - het. Die kraai, die onheilsbode, wat
„ek" (in oormoed) uit die weg wou ruim. Die versplintering
is volkome, die wanhoop allesomvattend.
En dit is die „ek", die verteller van hierdie gebeure, uit
wie se mond hierdie situasie sy bestaan kry — dit is die „ek"
wat hierdie laaste vergelding ondergaan, aan .wie die bedreiging
voltrek word. Daarom is geen voortsetting moontlik
nie: hierdie einde is in elke opsig die einde. The rest is
silence.