Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE HERVORMING VAN DE BELGISCHE VERZORGINGSSTAAT: EEN KRONIEKdie zich gesteund wisten door de politieke verantwoordelijken, hebben de socialesector in België zo aan de top van de digitale maatschappij gebracht. Ze hebben metverve bewezen dat ook een overheidsadministratie tot een van de speerpunten vande informatiemaatschappij kan uitgroeien” (Dehaene, 2012:244).3.3. SAMENVATTINGDankzij het hervormingsplan van de jaren tachtig kon de regering de overheidsuitgavenen bijgevolg ook de begrotingstekorten onder controle houden. De problemenwaren niet volledig opgelost, maar ten gevolge van het feit dat het “primair saldo”(het verschil tussen alle inkomsten en alle uitgaven exclusief de rentelasten) geleidelijkaan steeg en het financieringspercentage in de jaren negentig lager lag, werdeen probleem dat vele waarnemers als onoplosbaar beschouwden, geleidelijk aanbeheersbaar.In de sociale zekerheid leidden de saneringsplannen van de jaren tachtig tot een versterkingvan het solidariteitsbeginsel, ten nadele van het Bismarckiaanse evenredigheids-en verzekeringsbeginsel. Het verschil tussen de minimum- en maximumuitkeringenwerd minder groot en de loongrenzen voor socialezekerheidsbijdragen werdenafgeschaft, waardoor de vervangingsratio’s voor hogere lonen kleiner werden.Dat de evolutie van de uitkeringen van het niveau van de algemene welvaart werdlosgekoppeld, legde de basis voor een progressieve relatieve erosie van de uitkeringenin de volgende jaren.Om deze saneringsplannen binnen een bepaald tijdsbestek te kunnen realiseren,werden sociaal overleg en de gewone parlementaire procedures omzeild. Het geïnstitutionaliseerdesociale overleg werd vervangen door informele overlegtypes, metde bedoeling de sociale weerstand tegen deze saneringsplannen, die als onoverkomelijkwerden beschouwd, in te dijken. De sociale partners en de oppositie in hetparlement waren uiteraard misnoegd over deze aanpak en de coalitiepartners warenzich bewust van de uitzonderlijke aard van deze benadering. Vanaf 1988 zullen derooms-rode regeringen Martens VII tot en met XI (1987-1992) en vooral de Regering-DehaeneI (1992-1995) proberen om het sociaal overleg te herstellen.4. 1992-1998: ONTSTAAN VAN DE EMUHet Europees Verdrag van Maastricht werd op 7 februari 1992 ondertekend met debedoeling de Europese Monetaire en Economische Unie (EMU) op te richten. Aande invoering van de EMU, die voor 1997 was gepland, ging een evaluatie van de lidstatenvooraf. Om lid te worden van de EMU moesten de lidstaten voldoen aan dezogenaamde “criteria van Maastricht”, opgesteld om de EMU de vereiste cohesie enduurzaamheid te verschaffen.De rooms-rode Regering-Dehaene I ging de verbintenis aan om de nodige maatregelente treffen opdat België tegen eind 1996 aan deze Maastrichtnormen zou voldoen.417