Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 3e TRIMESTER 2011Het generatiepact werd ten slotte goedgekeurd, zij het met enkele aanpassingen. Deminimumbrugpensioenleeftijd werd opgetrokken, maar uitzonderingen blevenmogelijk voor werknemers in een industriesector waar het werk fysiek veeleisendis. Werknenemers die ouder waren dan 62 en ten minste 40 jaar hadden gewerkt,kregen een pensioenbonus en dit per jaar dat ze extra in de onderneming haddengewerkt tot ze de wettelijke pensioenleeftijd hadden bereikt. Verder werd het makkelijkerom te blijven na de wettelijke pensioenleeftijd, d.w.z. 65 jaar. Gepensioneerdenouder dan 65 konden in 2006 15%, in 2007 10% meer verdienen zonder datdit gevolgen had voor hun pensioen.Ondanks het feit dat een groot aantal van de maatregelen uit het generatiepact (nog)niet ten uitvoer werd gelegd, zag het ernaar uit dat het grote eindeloopbaandebat inde samenleving duidelijk het bewustzijn van de publieke opinie had aangewakkerd.Sinds 2005 is de feitelijke pensioenleeftijd in ieder geval blijven stijgen.5.4. SAMENVATTINGDe Regering-Verhofstadt I lanceerde een ambitieus hervormingsprogramma datgeïnspireerd werd door het paradigma van de actieve welvaartstaat. Dit hervormingsprogrammalag aan de basis van een relatief indrukwekkende hervormingsagendaop het vlak van de sociale zekerheid en de arbeidsmarkt, die aanvankelijk,mede dankzij een verbetering van de sociaaleconomische situatie en het herstel vanhet internationale economische klimaat, de wind in de zeilen had. Dat was ooknodig want het paradigma van de actieve welvaartstaat voorziet in een heroriënteringvan de sociale agenda met een klemtoon op nieuwe sociale investeringen diepas op middellange termijn zouden resulteren in positieve resultaten op het vlakvan armoede en tewerkstelling.De Regeringen-Verhofstadt I en II wilden duidelijk een zo breed mogelijke maatschappelijkedraagvlak voor deze hervormingsagenda creëren. Niet alleen werd degeïnstitutionaliseerde dialoog gerespecteerd, maar er werden ook rondetafelgesprekkenop het getouw gezet waar de sociale partners en, naargelang van hetonderwerp, andere vertegenwoordigers van betrokken organisaties en instellingenwerden geraadpleegd. De geïnstitutionaliseerde dialoog en de rondetafelgesprekkenwerden echter af en toe gedwarsboomd door (aankondigingen van) regeringsbeslissingen,en de gedreven houding en communicatie van de regering suggereerdesoms expliciet dat de maatregelen sowieso zouden worden toegepast, los van watde consultaties zouden opleveren. Dit maakte het voor de onderhandelaars somsmoeilijk om naar hun achterban te communiceren dat er met hun standpunten weldegelijk rekening werd gehouden.440Alhoewel de ambitie van de Regeringen-Verhofstadt I en II ongetwijfeld nog verderreikte, is men er toch in geslaagd een aantal structurele verbeteringen van de Belgischeverzorgingsstaat te introduceren. Zo werd meer aandacht besteed aan de activeringvan werklozen en uitkeringsgerechtigden, aan de wegwerking van werkloosheidsvallen,het sociale eindeloopbaandebat, de structurele verbetering van het