Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE HERVORMINGEN VAN DE VERZORGINGSSTAAT IN DUITSLANDder de uitkeringen (nog meer) in te krimpen. Met dat doel voor ogen voerde derood-groene regering een energiebelasting (Ökosteuer) in, die ze later nog verhoogde,en hevelde ze de inkomsten daarvan over naar het budget van het overheidspensioenstelsel.Dat type van herfinanciering bevorderde de hervormingen ook inandere Bismarckiaanse verzorgingsstaten (zie Palier, inleiding).3.3. PERIODE III (2001-2007): NIEUWE IMPULS VOOR HET HERVORMINGSPROCES NAHET INCREMENTALISMEAan de “hervormingsstop” kwam pas een einde in 2001, toen men tot een stilzwijgendeovereenkomst kwam. Vervolgens werden enkele institutionele veranderingenen structurele hervormingen goedgekeurd na overleg tussen de rood-groeneregering en de oppositie.3.3.1. Gezondheidszorg: meer efficiëntie door meer concurrentieDe nieuwe rood-groene regering was er niet toe in staat om een veelomvattendehervorming van de gezondheidszorg door te voeren na een verschuiving in haarnadeel van de meerderheid in de Bundesrat in 1999. Ze slaagde er echter wel in omeen pakket van uitgavenbesparingen erdoor te krijgen dat in 2000 werd gestemd ende klemtoon legde op de beheersstructuur. De hervorming beoogde efficiëntere enkwalitatief betere medische zorgverstrekking en deze poging werd voortgezet in2003, toen de regering zich tot de christendemocraten richtte en met hen onderhandeldeover een compromis betreffende een ander hervormingspakket dat doorde Bundesrat was goedgekeurd (Gerlinger, 2003). Het omvatte tevensbelastinginkomsten vanuit een verhoogde tabaksbelasting, die in het wettelijk ziekteverzekeringsstelselwerd gestort en die uitgavenposten die buiten dit stelsel vallen(zoals moederschapsuitkeringen), moest financieren. De hervorming van 2003 verhoogdede kosten voor de gezondheidszorg ten laste van de patiënten (zij moestenbijvoorbeeld per kwartaal 10 EUR “inleggeld” betalen bij consultatie van een arts ineen privépraktijk) en naar de verzekerden toe. Sinds juli 2005 wordt de bijdragevoetniet langer gelijkmatig verdeeld over werkgevers en werknemers, maar betalenwerknemers 0,9 procentpunten meer en werkgevers datzelfde percentage minder.Toen de nieuwe “Grote-Coalitieregering” in de herfst van 2005 aantrad, kondigde zijde voortzetting van de hervorming van het gezondheidszorgstelsel aan als een kernprojectvan hun beleid. Deze hervorming werd een feit in februari 2007, na wezenlijkecontroverses tussen de regering en alle andere actoren die bij dit beleidsdomeinbetrokken waren, maar ook binnen de regeringspartijen. In de aanloop naarde verkiezingen van 2005 lieten zowel de christendemocraten als de sociaaldemocratengeen twijfel bestaan over hun vastberadenheid om de financiering van degezondheidszorg radicaal te veranderen. Het compromis creëert een nieuw“gezondheidsfonds”, dat vanaf 2009 alle bijdragen tegen één enkel, door de regeringbepaald tarief zou innen (m.a.w. het tarief werd niet langer bepaald door deonafhankelijke organen). Bovendien draagt de federale regering bij tot het “gezond-351