Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE DUALISERING VAN HET FRANSE SOCIALEBESCHERMINGSSYSTEEMforfaitaire vergoeding bij hospitalisatie en invoering van een niet-terugbetaalde franchisevan 1 euro bij elke consultatie (dit type van franchise werd in 2008 uitgebreidtot de geneesmiddelen, de onderzoeken en het ziekenvervoer).De hervorming-Douste-Blazy betekende tevens het begin van een grondige reorganisatievan de Franse gezondheidszorg, met de bedoeling om het stelsel op kosten vande sociale partners rechtstreeks te laten beheren door vertegenwoordigers van deoverheid (étatisation – overgang op staatsbeheer) en het gedrag van patiëntensteeds meer te controleren. Deze structuurhervorming, waarmee een aantal basiskenmerkenvan de typische diensten van de nationale gezondheidszorg in de Franseziekteverzekering werden ingevoerd, was mogelijk dankzij de stapsgewijze veranderingendie in de loop van de voorbije jaren plaatsvonden, zoals de garantie datiedereen voor gezondheidszorg in aanmerking komt (met de CMU, zie hoger) en hetfeit dat de belastingen, en niet de sociale bijdragen, een grotere rol spelen (CSG,zie hoger).De hervorming van 2004 leidde tot de samenvoeging van verschillende ziekteverzekeringsregelingenin de Union Nationale des Caisses de Maladie (UNCAM –Nationale Unie van ziekteverzekeringsfondsen), die door een hogere, door deregering aangestelde ambtenaar wordt geleid. Deze directeur leidt voortaan deonderhandelingen met de verschillende medische beroepen en heeft de macht omdirecteurs voor de lokale ziekteverzekeringsfondsen te benoemen. Bijgevolg legdende vakbonden minder gewicht in de schaal: de wet schafte de raden van bestuurwaarin zij zetelden, af en verving deze door eenvoudige adviesraden. In 2009 werdeen nieuwe wetgeving goedgekeurd die de gezondheidszorg op regionaal niveaureorganiseerde, waarbij eveneens één enkele instantie werd gecreëerd (het AgenceRégionale de Santé – Regionaal Gezondheidsagentschap), die alle vorige regelingenen verschillende administraties groepeert en coördineert en met alle voorzieningeninzake gezondheidszorg is belast.Overigens werd het verkeer van de patiënten binnen het stelsel in de loop van devoorbije jaren beter georganiseerd. Sinds 2004 moeten de Franse patiënten een“behandelend geneesheer” kiezen (die de patiënt moet raadplegen vooraleer hijnaar een specialist gaat). De ziekteverzekering betaalt een flink stuk minder terugindien de patiënt niet eerst naar zijn huisarts gaat.Globaal gesproken is het terugbetalingsniveau voor niet-acute/niet-chronischebehandelingen (over het algemeen gaat het dan om ambulante gezondheidszorgverlening)in de loop van de voorbije dertig jaar sterk gedaald. In het begin van de jaren1980 werd meer dan 70% van de kosten voor ambulante gezondheidszorgverleningterugbetaald, maar nu bedraagt dit cijfer nog slechts 60%, waarbij een deel van derest door de facultatieve privéziekteverzekering wordt gedekt. Niettemin beschiktslechts 84,9% van de Fransen over een aanvullende ziekteverzekering en is slechts7,4% door de aanvullende, universele gezondheidszorgregeling (CMUC) gedekt.Dat betekent dat 7,7% geen enkele bijkomende verzekering heeft (IRDES,395