Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE HERVORMING VAN DE BELGISCHE VERZORGINGSSTAAT: EEN KRONIEKgelijktrekken van de pensioenen in de overheidssector werd aangepast (21). Bovendienwerd voor hoge pensioenen een solidariteitsbijdrage ingevoerd. Deze progressievesolidariteitsbijdrage had niet alleen gevolgen voor het wettelijk pensioen, maarook voor het extralegaal bedrijfspensioenplan. Verder werd voor deze aanvullendebedrijfspensioenplannen een wettelijk stelsel ingevoerd.Om (tewerkstelling in) exportsectoren te vrijwaren, werden de verplichte werkgeversbijdragenvoor sectoren die sterk onder internationale concurrentie te lijdenhadden, in 1993-1994 verlaagd door een reeks maatregelen, gekend onder de naamMaribel-bis en Maribel-ter, genoemd naar een gelijkaardige operatie in 1980. Tercompensatie van het verlies van inkomsten voor de sociale zekerheid, werden sommigebtw-tarieven verhoogd.In 1994 werden vervroegde verkiezingen gehouden om na de verkiezingen structurelemaatregelen te kunnen doorvoeren en zo voor het einde van 1996 de EMUnormte kunnen halen. De poging om al deze kwesties met één globaal plan aan tepakken, leidde echter tot grote sociale onrust, met zware verkiezingsgevolgen voor desocialistische coalitiepartners. Na de verkiezingen vertraagde alles. De startdatum voorde Europese Monetaire Unie werd verschoven van 1 januari 1997 tot 1 januari 1999en de lidstaten zouden in 1998 op basis van de cijfers van 1997 worden beoordeeld.4.2. WERKGELEGENHEIDSPLAN VOOR DE TOEKOMSTNa de ervaring met het Globaal Plan was er een tendens om te kiezen voor een eerderinformele en incrementele aanpak om bijkomende hervormingsmaatregelendoor te voeren. In het begin van 1996 echter nodigde de nieuwe Regering-DehaeneII (1995-1999) de sociale partners uit om te onderhandelen over een ambitieus“Werkgelegenheidsplan voor de toekomst”. Deze tactische ommekeer was voor eengroot stuk geïnspireerd door een gelijkaardige overeenkomst die de Duitse socialepartners en de Regering-Kohl in 1996 hadden afgesloten. De Duitse overeenkomstcombineerde de belofte voor werk met een vermindering van de loonkost, kostenbesparingenen een grotere flexibiliteit. Tegelijkertijd riep de voorzitter van de EuropeseCommissie, Jacques Santer, alle politieke, economische en sociale beleidsvormersin de Unie op om het Europees Werkgelegenheidspact te verwezenlijken.Met het “Werkgelegenheidsplan voor de toekomst” wilden de Belgische regering ende sociale partners de doelstellingen en structurele maatregelen omschrijven dienodig waren om de tewerkstelling te doen toenemen en de werkloosheid te doenafnemen. De eerste gesprekken waren geen succes. De vakbonden waren niet tevinden voor een nieuwe loongrens, nadat de lonen toch al twee jaar lang geblok-(21) Dit was een welvaartsaanpassing: door de verhoging van de uitkeringen voor ambtenaren stegenook de pensioenen van gepensioneerde ambtenaren verhoudingsgewijs.421