Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 3e TRIMESTER 20115.3. MODERNISERING VAN DE SOCIALE ZEKERHEIDIn oktober 2000 dienden de sociale partners unaniem een voorstel in voor een reeks“sociale correcties” in de sociale zekerheid. In eerste instantie moesten deze correctiesde schuldenberg met acht miljard Belgische frank verminderen. Een tweededoelstelling was erop gericht de loonwig – het verschil tussen het brutoloon en hetbeschikbare loon – te verkleinen, in de eerste plaats door de “bijzondere socialezekerheidsbijdrage”te halveren. Dit was een soort van crisisbijdrage, die in 1994 alsonderdeel van het Globaal Plan werd ingevoerd en door de werkenden aan de socialezekerheid werd betaald. Bovendien werd het inkomen van gepensioneerden enpersonen met een handicap verhoogd. Hun prestaties werden aangepast aan de stijgingvan de welvaart. Verder stelden de sociale partners voor om alle uitkeringen teindexeren, één maand nadat de spilindex overschreden was, aangezien de uitkeringstrekkerstwee maanden lang op een automatische indexering moesten wachtenvooraleer hun uitkeringen stegen.De “rondetafel van de sociale solidariteit” werd in 2001 gelanceerd. Daags voor hetinitiatief werd aangekondigd, betoogden de vakbonden voor hogere socialezekerheidsuitkeringen,gelinkt aan de welvaart. De rondetafel van de sociale solidariteitmoest tegen december 2001 een langetermijnplan opleveren voor de hervormingvan de sociale zekerheid in de periode 2003-2010. De regering beloofde om in debegroting van 2003 financiële middelen op te nemen om deze verbeteringen te kunnendoorvoeren, maar het ging uiteindelijk slechts om een fractie van het bedrag datnodig was om aan de eisen van de vakbonden te voldoen, namelijk aan de welvaartgelinkte uitkeringen.De regering stelde oorspronkelijk twaalf onderwerpen voor de rondetafelgesprekkenvoor, maar voegde hieraan toe dat de onderhandelaars de onderwerpenbetreffende een hervorming van de sociale zekerheid nog konden aanpassen. Detwaalf onderwerpen waren: 1) sociale zekerheid en de link met de welvaart, 2)financiering, 3) gelijke kansen en bescherming, 4) sociaal Europa, 5) rechtvaardigesocialezekerheidsuitkeringen, 6) sociaal verantwoorde economie, 7) toegang totkwaliteitszorg, 8) nieuwe beroepsrisico’s, 9) strijd tegen armoede, 10) hogerearbeidsparticipatie, 11) beleid voor ouderen en tot slot 12) beleid voor personenmet een handicap. Toen het rondetafelgesprek van start ging, werden uiteindelijkslechts drie specifieke werkgroepen gecreëerd, waarvan elk een van de volgendeonderwerpen moest bestuderen: 1) de maximumfactuur, 2) de strijd tegen armoedeen 3) de nieuwe beroepsrisico’s.Toen de begroting werd opgesteld, bleek dat de regering, door een economische vertraging,niet de bijkomende middelen had voorzien om aan de eisen van de socialepartners te voldoen. Behalve de beperkte middelen die in het begin van het rondetafelgesprekwerden aangekondigd, werden ook geen bijkomende middelen voorzienom de uitkeringen op te trekken of de socialezekerheidsbijdragen te verlagen. Desociale partners verklaarden openlijk dat de gesprekken niet veel zin hadden en naeen korte hervatting van de activiteit eindigde het rondetafelgesprek in een impasse.432