Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 3e TRIMESTER 2011de belastingen). Toch is het niet uitgesloten dat deze maatregelen dermate toenemendat ze een paradigmatische verandering van het hele systeem met zich meebrengen,zoals we kunnen afleiden uit de recentste structurele veranderingen diesinds het begin van het millennium ten uitvoer werden gelegd.3.4. DE STRUCTUURHERVORMINGEN VAN DE FRANSE VERZORGINGSSTAATDe recentste structuurhervormingen die in Frankrijk werden doorgevoerd, warenmogelijk dankzij de opeenstapeling van veranderingen, die we in de vorige delenhebben uiteengezet.3.4.1. Van passief beleid ter bestrijding van de werkloosheid tot actief arbeidsmarktbeleidSinds het einde van de jaren 1970 werd het werkloosheidsprobleem in Frankrijk optwee verschillende manieren begrepen en aangepakt. In de jaren 1970 en het beginvan de jaren 1990 werd het gezien als een onvermijdelijk gevolg van het nieuweeconomische beleid en dus werd het “passief” aangepakt (in het bijzonder door deontwikkeling van leefloonuitkeringen, vervroegdpensioenregelingen en beleidsinitiatievenvoor welzijn zonder werk). In het begin van de jaren 1990 veranderden deregeringen van beleid om meer jobs te creëren en een “actie arbeidsmarktbeleid” teontwikkelen. Zoals we hierboven hebben gezien, begonnen de regeringen indiezelfde periode met de verlaging van de sociale bijdragen op lageloonwerk. Na1998 en als gevolg van de debatten en veranderingen in het kader van het integratiebeleid(zie hierboven), voerde de regering-Jospin expliciete strategieën doordie “werk betalend” wilden maken om het risico voor inactiviteitsvallen voor sociaaluitgeslotenen zo klein mogelijk te houden. De belangrijkste maatregel is de primepour l’emploi (PPE – arbeidspremie). In 2000 ondertekenden sommige sociale partners(in hoofdzaak de werkgevers en de CFDT, met de CGT en de FO in de oppositie)een nieuwe overeenkomst betreffende de hervorming van de sociale verzekeringtegen werkloosheid: de werkloosheidsuitkering (vroegere AUD) is niet langerdegressief, maar tegelijkertijd wordt een nieuw op het individu afgestemd contractgecreëerd waarmee de werkloze wordt bijgestaan tijdens zijn zoektocht naar werk:het Plan d’aide et de retour à l’emploi (“Pare” – hulpplan voor terugkeer naar dearbeidsmarkt). De sociale partners die deze nieuwe overeenkomst ondertekenden,gaven hiermee expliciet te kennen dat ze akkoord gingen met de idee dat werkloosheidsuitkeringenniet alleen het verlies van loon moesten compenseren, maardat de werklozen er ook toe moesten worden aangespoord om een nieuwe baan tevinden (Clegg, 2008). In 2009 wordt de stap in de richting van de activering nog uitdrukkelijkergezet met de samensmelting van de werkgelegenheidsagentschappenen de werkloosheidsfondsen en met de oprichting van het RSA (zie hoger).392