Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE INVLOED VAN DE EUROPESE INTEGRATIE OP DE NATIONALE HERVORMINGEN ...moreel engagement betekenen. Hoe sterk ze het over bepaalde kwesties ookoneens zijn, normaliter zal een kritische meerderheid van deze actoren ingrijpen omde ruimere verbintenissen van het contract na te komen. De instellingen zijn metelkaar verbonden, of in clusters gegroepeerd, zodat de actoren bijzondere regelingenvaak zien als bedreigingen voor andere regelingen, zelfs als de functionelerelaties schijnbaar verschillend zijn.”Ferrera (2005) wijst terecht op drie dimensies die we momenteel kunnen waarnemen.Ten eerste oefent de EU invloed uit op de nationale verzorgingsstaat doorgrenzen weg te nemen en het aantal opties te verminderen (misschien komt ditdoor richtlijn 1408/71, de richtlijnen inzake gelijkheid tussen mannen en vrouwen,de uitspraken van het Hof van Justitie over de grens tussen sociale bijstand ensociale bescherming, de EMU-criteria, ...). Ten tweede proberen lidstaten (of althanssommige actoren in de lidstaten) om weerstand te bieden (subsidiariteit, de zaak-Barber en veranderingen in het Verdrag, ...). Ten slotte is er een poging om op EUniveaueen soort van tegengewicht te creëren voor de neiging tot deregulering. DeOMC zou een van deze instrumenten kunnen zijn (Jenson en Pochet, 2005).In deze ruimere context kunnen we bij wijze van conclusie enkele elementen ontlenenaan het debat over de verscheidenheid van het kapitalisme. Deze verscheidenheidvan het kapitalisme op EU-niveau, die is gebaseerd op een gemeenschappelijkemarkt en een eenheidsmunt, is nog steeds op zoek naar institutionele complementariteittussen de verschillende niveaus (EU, nationaal, regionaal) en doorheen debeleidsvormen, teneinde groei op lange termijn tot stand te brengen (Pochet, 2006).Op basis van de drie dimensies die door Ferrera worden aangehaald (destructureren,defensief herstructureren langs oude grenzen en herstructureren langsnieuwe, ruimere grenslijnen) zouden we willen eindigen met een voorstel voor driescenario’s. Het monetaire beleid wijzigde op het einde van de jaren zeventig op nationaalniveau (Hall, 1989) en later op het niveau van de EU (McNamara, 1999). De Bismarckiaanseverzorgingsstaten passen zich nu aan deze nieuwe configuratie aan –deels om interne redenen, deels onder druk van buitenaf – om te komen tot eennieuwe functionele complementariteit tussen een productieve verzorgingsstaat eneen monetair stelsel dat op het aanbod is gericht. De aanpassingen aan dit nieuwemonetaire stelsel gebeurden geleidelijk aan, maar zijn op een point of no returngekomen. Via de OMC begeleidt de EU de verzorgingsstaten bij een mutatie dievoert naar een meer op aanbod gericht sociaal beleid, ontwikkeld in een keynesiaansecontext. De functie van de OMC is de nationale verzorgingsstaten, en dan inhet bijzonder die met een Bismarckiaanse traditie, te helpen om nieuweprincipes, nieuwe functies, een nieuwe architectuur te vinden, zodat hun sociaalbeleid meer in de lijn ligt van op de aanbodzijde gerichte, economische beleidsinitiatieven(Palier en Pochet, 2005, p. 267). De erosie van de Bismarckiaanse verzorgingsstatenzal leiden tot de omzetting naar een ander type (het Angelsaksischeof een type dat daar nauw bij aansluit).529