kulleteyn1

2
Ve işte "Türko". 8-9 yaşlarında bir çocuk. Türk olduğu için
almıştı bu adı. Seydo'ya yaklaştı.
- Bir sorgu sormah istirim.
- Sor "bavemin" (babam)! Sor benim babo! Sor kurban! Ne dirsen
sor!
- Sen bu pis suda abdest aldın!
- EstağfİruUah, sen ne dirsin ula Kulleteyn hiç pis olur (mu)
- Olmuş işte! Sen de alıp ağzına koydun!
Ula kurban sen Şeriati bilmirsin. Şeriat kulleteyne "pis" demez
hâşâ. Sen git dersini oku! "Mes'le derin", öğrenirsin hamma (ama)
illerde (ilerde). Hadi kurban git sen çalış, hadi! İyi çalış dersine!
"Derin mes'le"ler çok Ueri derslerde öğrenebilecekti ancak. "Şeriat"
okunurken, "fıkıh mezhepleri" okunurken, "usûliil-fıkh"ı içeren
"Cem'ul-Cevâmi" ve benzerleri okunurken.. Oysa babası "Türk"
olduğu için "Türko" diye çağrılan çocuk daha yeni gelmişti Kartallı
Köyü'ne okumaya. Daha çok başlardaydı. "Arapça" okuyordu, ama Uk
kitapdaydi. Ne var ki "mes'ele, Seydo'nun söylediği gibi "derin" miydi
gerçekten "Derinlik" nesi vardı "Bok"lar, "firtlk"lar ortadaydı.
Yüzünde görülüp duruyordu kulleteynin. Şeriat "temiz" deyince bunlar
nasıl "temiz" olabilirdi Hem de göz göre göre: Düşündü, çok
düşündü çocuk. Karıştı mı karıştı kafası. Üst üste binmiş kabarıp
gelirken önüne çıkan kayığı batırması işten bile olmayan korkunç
dalgalar gibi büyüyüp karmaşiklaşan düşüncelerden uzaklaşmak
istercesine de gidip dersine koyuldu:
nasran... "
"Şekere yeşkürü ŞÜkren..."
"Ketebe yektübü ketben... "
13