kulleteyn1

Bu tür azarlamalara kızlar alışıktı. Çünkü kızların ailede hiç
değeri yoktu. Kız çocuğu mu "yanh"tır. Bacak aralarındaki durum,
"yarılıklık", onlar için hep bir kınanma nedeniydi. Abdul
Hoca'nmkiler de az değildi. Bir "yarık" olmuş, yeünemiş, bir daha.
"Allah'tan işte"! Artık "yetsin" diye üçüncüsüne "Yeter" adı konmuş;
ama "Allah yine yeter dememiş"; bir "yarık" daha gelmiş. 1, en çok 2
yıl arayla ard arda dizilmişler. "Allah'ın hikmetinden suâl olunmaz"!
Bunca "yarık"lar içinde ''bir tane büUüklü" var. Onun için de o değerli.
Hem "tek", hem de oğlan. Çok küçük ve cılız durumuna bakmaksızın
alınıp Kürtlerin içine atılmış, ona o yaşta inanılmaz çileler çektirilmiş
ve çektirilecek olsa da aile için o çok çok değerli.
Gülenaz hemen sesini yavaşlatu.
- Ana, giz, ağabegime çarşıda her şey var. Erik de ı^ar.
Ağabegime alah kız!
- He giz he hee şimdi sus!
Eriğe de, kaysıya da "erik" denirdi. Katırlarla, eşeklerle gelirdi.
Büyük büyük sepetlerle, heybelerle. Çevreden, meyveli yerlerden
mevsimine göre ne bulunursa getirilirdi. Çok çok uzaklardan... İncik
boncukla birlikte getirilip köy meydanına dökülürdü. Köye "çarşı"
geldiğini gören, duyan ve alacak gücü olan kojşardı bir şey almak için.
.^Neden ki, her zaman gelmezdi. Oğlan nenesinin çok özlediği
dizinin dibinde ve "peştamalının altında" uyurken sesi duymuş, kulak
kabartmışu hemen.
- Çarşı gelmiş heeei
-Hee..!
Zinnur, Yeter de sokulmuşlar araya. Eller, yüzler toz toprak
içinde.. "Çarşı" -ki kimi yCirede de "çerçi" derler- sözü bile hepsi için
en büyük umut, mutluluk. Katırları, eşekleri ve getirdikleriyle bir
• bütün oluşturan satıcılar karşıdan gözüktükçe başka dünyalardan bir
süre için gelip herkese i.sietliğini vermeye hazır mutluluk elçileri gibi
bir hava veriyordu. Ama ya onlardan birşey alabilecek güçte
olmayanlar için.. İşle öyleleri için çok, çok kötüydü. Öylelerinin
sayısı da az değildi.
' Hatun, bir torba alıp buğday çuvalına gitti. Torbaya epeyce bir
buğday koydu. Kuşku.suz oğlanın halın içindi bu. Sonra alıp gelirdi.
179