kulleteyn1

için ahırlara yöneliş başlamıştı bile. Dışan çıkan fakilerden tek tük de
olsa ahu-lara gidenler vardı. "Türko" da üşüdüğü için dışanda kaknayıp,
kitabını da alarak Safo'lara gitmişti.
Pek sıcak ve elverişli olmasa da Safo'lann da bir ahırı vardı.
"Şimdilik bu kadar sıcaklık yeter". Ne ki orada metin ezberlemesi
kolay olmayacaktı. Neden ki, Safo gelip gidecek, konuşacak,
"meşgul" edecekti. Öyle de oldu.
- Safo, ezberlemem gereken çok metin var.
- Ben şimdi giderim, ezberlersin.*
Ama Safo hemen gitmedi.
"Fe hâzihi..."
-Bu okuduğun nedir
- İzhâr. .
-Ne demek
- Anlamazsın. "Nahiv"dcn..
"Fe hâzihi risâletün..."
- O dediğin ne demek
- Hangisi, "nahiv" mi
- Evet. .
- "İ'rab"dan sözedcr.
"Fe hâzihi ri.sâlelün fîmâ yehtâcu ileyhi eşeddel ihtiyacı..."
- İhtiyaç" mihtiyaç diyorsun. Ne ihtiyacı
- Safo ne olur bırak da biraz çalışayım.
- Kamm aakmadı mı
- Hayır, daha öğleye var, biraz çalıştıktan sonra gider, sabahki
"râtib"ten kalandan yerim..
- Ekmek, yoğurt getireyim ye!
- Hayu-, istemem. Safo bak böyle yaparsan bir daha gelmem.
- Senin yanında kalmamı istemiyor musun
^ İstiyorum, ama dersim, ezberim var.
- Ama o hiç bitmez ki!
İkisi de hakhydı. Onun ezberlemesi gereken dersleri, Safo'nun da
onunla konuşma isteği vardı. Kınanabilirler miydi
243