kulleteyn1

da giden olur, fakat lıepsi mi gitti Her neyse, iş, Tanri'ya, dalıa çok da
Abdurrahman'a- kaldı. Öbür faki de- Osso da vardı, o da kazandaki
sopayı çıkarıp almıştı eline. O da sopasını gösteriyordu, ama iş
Abdurrahman'daydı yine de. İt de karşısında onu ciddiye alıyordu.
Abdurrahman, sağlam. Gerdiği bacaklarıyla şöyle bir tartıldı, gözlerim
düşmandan ayırmadan, elindeki sopayı, biraz açıp büktüğü koluyla
göğüs düzeyine kaldırdı; "geleceğin varsa göreceğin de var! Canına
dercesine gösterip tuttu. Türko da korkuyla onun bacağına
yapışmıştı. İt, karşısında nasıl biri bulunduğunu anlayınca durdu. Yine
de her ân atılacak biçimde gerilip yaylaştı. Gözler çılgın. Ağız bir
karışık açık. Hışnikteki sivri demir şişlerle, ağızdaki kazma kazma
dişler, korkunçtan da korkunç. Bütün bunları daha da Ürkünçleştiren
iğrenç, tüyler ürpertici hırlama. Abdurrahman bağırdı: "- HâlONezîrö!
Nezirö!" (Nezîrö dayı!) Kimsecikler yok. Bu kez daha işittirici
olur diye ıslık çalmaya hazırlandı. Sol elinin kancalaştirdığl iki
parmağını ağzına götürdü, diline uygun bir biçim verdi, ciğerlerine de
gerekli havayı aldıktan sonra olanca gücüyle çaldı ıslığını. Çıkardığı
sesin, "İsrafil'in ölüleri dirilten suru"ndan kalır yanı yoktu. Değil
evden; "kaf dağl"nden bile duyulabilirdi. Öyleyken yine karşılık veren
çıkmadı. Canavar karşıda. Kalın kalın havlıyor, hırlıyor. Uzaklardan
bir havlama daha. Hayır, iki! Eyvah, " - Mâlee Nezîrö"nun iki köpeği
daha! Geliyorlardı uzaklardan. Beriki canavar da duydu havlamaları.
Yüreklenip atıldı. Ve topuzlu sopa indi. Aynı anda Osso'nun sopası.
Bir, bir daha, bir daha.. Göz açtırılmıyordu canavara. Türko da
yapıştığı paçalardan kopup taşa koştu. Alıp attı da. Atılan taşsa,
köpek yerine Osso'ya değecekti az kalsın. İki faki köpekle boğuşuyor.
Sopalar birbiri ardından dönüyor. Canavar da, dişleriyle, hışniğiyle, ön
ayak pençeleriyle karşılıyordu. Boğuk ses ve hırıltılı ağızdaki dişler, bi
havada, bi aşağıda, bi sağda, bi solda parlıyordu. Bir ara, Osso'nun
hışniğe gelen sopası, elinden çıkıp fırlamıştı. Ama canavar da
haklanmıştı epeyce. Topuzlu sopayı birkaç kez daha yiyince geri
çekilmek zorunda kaldı. Kaçü. Arkasından taşlar. Uzaklaştı, havlaması
için de 40-50 adım ötedeki kağnı arabasının üstünü seçti. İlk saldırı
böylece. "Amma ve lâkin", öbür canavar itler de
oklaşmış yarışıyorlardı. Beriki ite: "- Dayan, biz de geliyoru: !"
diyorlardı sanki. Fakiler, kazanı, torbayı alıp az ötedeki samanlığa cm
29