kulleteyn1

su getirecek başkası da vardı: Ahmet. Kendi oğlu. Diyelim ki oğluna
kiyamıyordu. Tutak'tan yeni gelmiş olan Receb'i gönderseydi artık. O
daha güçlüydü. 14-15 yaşındaydı. Hayır, ille o çelimsiz çocuğu
gönderecekti suya. Suya göndermekle kalmayıp sık sık dövecekti de.
Derslerden dolayı mı Hayır! Çocuk Hâfız'ın verdiği dersleri,
kendisinin istediğinden daha iyi yaptıktan sonra başka "tâlib"lerin
(yüksek dereceli Öğrencilerin) derslerini dinliyor, öğreniyordu.
"Acelesi" vardı zaten. Kısa zamanda birçok kitabı, birçok dersi
bitirmeliydi. Bitirmeliydi ki "Basra'daki, Kûfe'deki âlimler"i gelip
geçebilsin. Öyleyken Hâfiz döverdi. Ders dışında bahaneler bularak
döverdi zâlimce. Kulaklarım yaralamıştı. Peki niçin
Hâflz'm birçeşit hmcı vardı da ondan. İstediği halde onun anasını,
"Kürt kızı Hâtın"ı alamamıştı, çocuk da başkasının "dölü"nden
meydana gelmişti. Hâfız'la Hâtun, Kars'ın Kağızman İlçesi'nin bir
köyünde birlikte büyümüşlerdi. Büyüdükten sonra da "gözü düşmüştü"
Ama Hâtın'ı elde edememişti. Karşılaşmışlardı da birçok kez.
Hele bir kezinde:
- Kız Haün, Kürd'ün kızı! Kız niye bene (bana) gelmirsin'!
- Kala kala sene mi kaldım firtikll Celâl!
- Senin "çatal"ma korum ha!
- Şimdi sene gösteririm itin eniği!
Gerçekten de göstermişti: Büyükçe bir taş aldı eline. Kaçan
oğlanın ardına düştü. O kaçtı, o kovaladı. Çıldırmış gibi kaçan, bir
yandan da "çatalını çatalını" diyerek sesini yükselten oğlan birden
kapaklandı o hızla. Yüzüstü çok kötü düşmüştü. Arkası üstüne döndü
ama toparlayamadi kendini. Hatın yetişti. Hemen atlayıp çıktı üstüne.
Ağzına doğru ayırdığı bacaklarını yaklaşürdı ve "- İşte gör çatalımı
^irtlkllî" diyerek "cuUadı" (sidikledi). "Korkusuz Zeyneb kan"nin kızı
Zeynep karı, erkekler bile korkusundan
'evinde hamır teknisine abdestini ederken", kışm çıkardı dışarı, sopayla
'a da tüfekle "kurt" kovalardı. Celâli kürtlerindcndi. Sonra hep birlikte
iivas'a gittiler.
* * *