kulleteyn1

Ah hafız Celâl'İn korkusu olmasa.. Çok istiyordu gitmeyi. Çünkü
çok seviyordu. Biraz dersinden, ezberlerinden uzaklaşmış
olurdu, ama orada çalışabilirdi.
- Gelirim. Ama Recep Ağabek senin babanın yanında beni
(korusun).
- Korhma ola, vallaha arhalar.
İşte Recep de gelmişti o sırada. 15-16 yaşındaydı ama
suyunu çıkarırdı.
Güvence verdi; çıkıp gittiler birlikte.
Murat'a gider gitmez üstlerindekileri çıkarıp attılar,
çırılçıplak
oldular. Recep hemen koşup suya girdi. Ahmet'le o da bir alılarak, bir
duraksıyarak yürüyorlardı ırmağa. Duraksamaları üşümekten,
ürküntüsünden... Durdular, birbirlerine baktılar. Ahmet'in bacaklarının
arasındaki sallanıyordu. Onunkiyse gözükmüyordu. Çünkü eli
ordsındaydı.
kadar.
- Sen niye sahlirsin ola, seninkini
- Haram olur.
- Olmaz biz daha çocuğuz. Bak ben nasıl gösteririm.
- Ama ben Şeriat ohirim.
- Haydi çek elini ola, görecem. Sen benimkini gördün.
- Günahı sene olsun (mu)
- Olsun!
Çekti elini. Onunki de sallanmaya başladı. Küçücük.
- Bah benimki scninkinden büyük.
- Helbcl (elbette) büyük olur, sen benden 3 yaş büyüksün.
- Recep Ağabeg'inkini gördün (mü) Onunki çok büyük, aha şu
- Gördüm.
- Sen Ölüsünü gördün, dirisini görmedin.
- Dirisi ne ki ola
- Bu savak da hiçbirşcy bilmir. Seninki hiç kalhmir mi
- İşte kalhmca dirilir.
35