kulleteyn1

* * *
Bir gecesi kalmıştı. O gece yatacak, ertesi gün sabahleyin,
babasıyla birlikte yola çıkacaktı. O gidecek diye evde bir sessizlik, bir
sönüklük vardı. Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu. Anası için için
ağlıyordu. Bir yandan da yol hazırlığı yapıyor; Çerkezlerin "velibah"
dedikleri.börekten pişiriyordu. Nenesi, elinde Kur'an okuyordu. Babası
iki çift çankdiktirmişti: Biri ona, biri de kendine.
Bir gecede anasına doymak, bir yıllık, birkaç yıllık doyumunu
almak istercesine durup durup sarılıyordu. Boynuna sanlıyOr, kucağına
atılıyor, yüzünü-gözünü öpüp yalıyordu. Biraz duruyor, bir daha
yapıyordu. İçinden, anasmm memesini emmek geldi.
-Ana, memeni çıhar hele.
- Neydecen ananın kuru "çendir"lerini kurban olduğum
- Biraz emecem.
- Vıyy, hele oğlmıa bah! Ola oğul bebeklegin mi tuttu
- Ana kurban olim çıhar.
Anası, şaşkın şaşkın göğsünün düğmelerini çözdü, elini soktu •
göğsünden. Ve çıkardığı memeleri:
- Al bahah neydecen! diyerek oğlana uzattı.
Baeılarınıemzinrkenoldukçadiri diri gördüğü memeler"fısaimış"
(havası kaçan bir balon,gibi sönmüş) ve pörsümüştü. Uçları da
çocukların ağzında çekile, çiğnene yaralanmış olmiüctan dolayı kapkara
kararmıştı. Ağzına alamadı. Eliyle okşadı, yüzüne sürdü. Sonra bir
daha sanidı anasına. >
- Ana, âlim olacam, ele ğelecem!
- İnşallah âlim olursun. Allah muradını versin, emeklerine,
sefilliğine değsin!
-" Allâme" olacam.
- "Allama" ne demek oğul
-"AUama" değil, "allâme".
220