kulleteyn1

uzattı. Çubuğun "şeriat"e yetişmesine az kalmıştı. Tam yetişse,
birlikte, iki kapakla yapraklar arasına sokacaklar,
birlikte kaldırıp çıkaracaklardı. Öyle düşünüyorlardı.
- Biraz daha uzat, yetişecek!
Sonra araya girdi. Ama çıkarmaya gücü
yetmiyordu. Öbürü de araya girse, tamam.
- Dur bekle, daha da gömirsin sen!
- Sen de o yandan bir takabilsen olacak.
- Bekle, dur!
Çubuk yetişsin diye adımını biraz daha ileri attı. Atmasıyla da
yığının içine doğru gömülmesi bir oldu. Meğer sertçe bulup ayağını
koyduğu yerin altı lağimmiş. Çöküvermişti. Kıyışıydı iyi ki. Biraz
daha öteye gitse, boyunu da aşacak, boğulup gidecekti. Çevikçe yana
yapıştı. Şalvarını tuttuğu eliyle bir kayanın ucuna, öbür eliyle de bir
tutundu. Kurtarıcı olan, daha çok köktü. Bi kopsa gitti.
Alabildiğine bağırdı. Ahmet:
- Yapış, gelirim! diyerek o yana geçti. Ne var ki çok ters bir yer.
uzattı.
- Tut, çubuğu tut!
Kayanın ucundaki elini çekip çubuğu yakaladı. Şalvarı düşüp
aşağı sıyrılmıştı. Küçücük takımlar meydanda. Tırık bulaşıklarıyla
birlikte. Ama önemli mi O sırada sesleri duyanlar koşup gelmişti.
Çekip kurtardılar Türko'yu. "Şeriaf'i de.
Kıyıya çekilip çıkarılmış olan Türko, çevresine bakıp utandı.
ağlıyamadı. Sonra dizine dek batmış olan bacağına,
çıktığı yere baktı. Midesi bulandı, kustu. Pislikleri toprağa silerek
temizledi. "Şeriaf'e gelince: Artık.işe yarar olmaktan çıkmıştı. Ama
kimse Türko'yu suçlamiyordu. Çünkü elinde olmadan oraya
düşürmüştü onu. Çıkarmak uğruna da az kalsın bok çukurunda
boğulup gidecekti.
Tam o sırada yine tırık. Kendini tutmaya çalışarak uzaklaştı.
Uygun bir yer bulup çömeldi. Biraz sıvı aktı o kadar. Arkası da gelsin
diye kendini zorladı. Kalktı, bir daha çöktü. Yok bir şey. Bir saate
yakın uğraştı. Kalkıp çıktığında kimse kalmamıştı. Şalvarını bağladı.
61