kulleteyn1

Bir küçüğü olan kızkardeşi Gülenaz'la birlikte, sabah erkenden
çıkmışlardı. Malı - davan karşı "ya,maca vuracaklar", sonra da tezek
toplayıp getireceklerdi. Anaları öyle "tenbih" etmişti.
Hayvanlan önlerine katıp götürdüler, yamaca süirdüler. Artık
otlardı onlar. îkisi de tezek toplamaya koyuldu. Top top, ya da yassı
yassı. Kimi iyice kurumuş. Kiminin altı yaş. Altlarında türlü böcek,
"tıstan". Buldukları tezekleri alıp alıp birlikte taşıdıkları telise
atıyorlardı.
'
- Ağabeg, tıstanlardan korkffim.
- Onlardan korhulmaz giz. Onlar insanı yemez ki
-Yaa, yerler.
- Vallaha yemezler. Onlar bizden küçük, nasıl yesinler
• - Amma "dişlerler" (ısıru-lar).
- Dişlemezler de.
"-Yaa!
- Vallaha. Bah ben .elime alirik, dişlirler mi heç
-Amma sen oğlansın. Benden korhmazlar.
- Elese, madem korhirsin, sen tezek toplama!
Güienaz tezek toplamada Ağabeyiyle birlikte yürüdü ve
ağırlaşıncaya dek telisin bir ucundan tuttu.
- Ağabeg, ben yoruldum.
- Ben "sene" demedim mi gelme Niye geldin
- Ey anam gönderdi. "Ağabegüıe yardun et!" dedi.
- Yalan sölirsin.
- Vallaha yalan sölemirim. '
- Haydi sen şöle otur. Telisin yanında.
Güienaz oturdu. Ağabeyi, topladığı tezekleri kucağında,
biriktiriyor, kucağı doldukça da getirip telise boşalüyordu.
Bir gelişinde baktı kı Güienaz ağlıyor.
- Niye ağlirsin kız
- Haydi gedek eve!
- Ey, ey, gedek.
198