kulleteyn1

- Safo, sen yine engel olacaksm derslerime.
- Yok yok sen çahş, ben gidiyorum işte.
Safo gitti. O da bu kez, kitap değiştirdi. "Nahiv"den yeni
başladığı bir kitap: "Elfıyye". "Binlik" demek. "Bin beyt"i içine aldığı
için bu ad verilmiş. Bu kitabı okumak, o yaştaki bir çocuk için hiç
kimsenin düşünemeyeceği bir olaydı. Ama hocası daha önce
okuduklarına bakarak onu da okuyabileceğini düşündüğü için bu
kitaptan ders vermişti. Ona da bu ders kolay gelmiyordu. Ama kitabı,
"şerh"leriyle, yani bu kitap için yapılmış açıklamaları izleyince az-çok
anlıyordu. Şiir biçiminde olduğu için d'e, ezberlenmesi hoşuna
gidiyordu.
"Kelâmuna lafzun müfidun ke's-istekim + İsmun ve fi'lun
sümme harfuni'l-kelim"
Şu anlatdıyordu bu iki dizede:
"Kelâm", yani cümle, "başlı başına bir anlamı olan bir söz"dür.
Örnek: "lİstakim!", yani, "doğru ol!". Bu, bir "kelâm"dır.
"Kelime"lerden oluşur. "Kelime"yse üç türdür: "İsim", "fiil" ve "harf.
285