kulleteyn1

okla karışık çamur.. Böyle zamanlarda -toplıyacağı çamurlarla daha da
kocamanlaşacaklari için- giymezdi ayakkabılarım. O gün de öyleydi ve
giymemişti. Paçalarım yukarıya çekmişti ama çamur olmaktan
kurlaramamiştl. Üstü-başi da ıslanmıştı adamakıllı. Yaz da olsa
üşümüştü. Kupkuru yüzündeki belli-belirsiz çeneleri titriyordu.
Başındaki kocaman terliğinden yüzüne süzülen sular, sümüklerine
karışıyor, çok rahatsız edince de kollarıyla siliyordu bunları. Hemen
camiye koştu. Tek yuvasiydı çünkü. Akşam namazı kılınmış, yatsıya
da daha vardı. Camide talebeye "râtib" (yemek) dağıtılıyordu. Payını
almak için sıraya girdi. Sırası gelen ya tabağını, ya da üzerine konsun
diye ekmeğini uzatıyordu. Tabağı olmadığı için ekmeğini uzattı.
yemeği, kıyılarından dökülmesin diye hemen
yalamaya, sonra ısırıp yemeye başladı. Çok acıkmıştı. Hepsini
bitirebilirdi. Ama birazını saklamalıydı. Kimi sabah "râtib" geç gelirdi
çünkü. Kimi zaman bir öğün gelirdi, üç öğün onunla yetinilirdi. İster
Yiyip bitirmeyi çok istediği halde birazını bıraktı. Saklardı
yemeğini. Herkes gibi. Yoksa ısınlmışlığına filan bakmadan alıp
yiyenler olurdu. Kimi kez minberin altında bulduğu köşelerden birine,
örümcek ağlarına bulanır olmasına aldırmadan yerleştirir üstünü
örterdi. Kiminde de daha güvenlikli olsun diye yastığının, minderinin
allında uygun (!) bir yere saklardı. Minderin, yastığın yağlanmasını,
bunun sonucu olarak bitlerin daha da üreyip çoğalmasını düşünmezdi
bile. Herkes dc aynı ya da benzeri şeyleri yapardı. Pislik ve bitlerle
dost olmuştu herkes, kucak kucağa geçiniyordu. O da oranın bir
parçasıydı. Üzerindeki çamurları biraz temizledikten sonra -yatsı
namazına daha var diyerek- yatağına sokuldu. Islak ıslak. "Hasta" filan
olmazdı, olmamak zorundaydı. Bir yandan da ders "metin"lerini eline
aldı. Okuduklarını, okumadıklarını, ezberlediklerini, ezberlemediklerini
gözden geçirdi. Hiç zaman yitirmemeliydi. Ona dersleri, kitapları
bitirmek için çok az zamanı vardı. Gözlerini "Basra'ya, Kûfe'ye ve
alimlerine" dikerek coşkuyla okumaya, ezberlemeye koyuldu:
Sahihestü mûsâlestü muzâaf
Lefîfü nakıs u mehmuz u ecvef
İki dizelik bir şiir. Ama çok önemli. Arapça'daki sözcüklerin 7
türünü akılda tutmak için gerekli.
18