kulleteyn1

kesen, ayazıyla el-ayak doğrayan, solukları daha çıka'-çıkmaz
donduran, insanın "canının içine işleyen" o zâlim kış, vız geliyordu
sanki. Daldı. Ev idlerine, mal-davar işlerine. Evi süpürüyor, çocukları
yedirip doyurmaya çalışıyor, bebeği emziriyor, yıkanacağı yıkıyor. Ve
geçiyor ahıra. Mallara, davarlara yem veriyor, altlarını süpürüp
temizliyor. Boklarım sepetlere dolduruyor. Sıründa zayıf bacakları
büküle büküle ve çoğu kez de yalm ayak, karda-tipide, dışarı götürüp
döküyor. Çocuğun ağladığım işitiyor, koşuyor çocuğa. Çoğu kez,
yemeden içmeden seğirtiyor, meme veriyor çocuğuna. Almadığı .besini
veriyordu Hatun. İnanılmaz biçimde.. Ardından yine ev, çoluk-çocuk
işleri, yine ahır, yine malı-davarı yemleme, yine bokları süpürme,
yine sırtlanan bok sepeti ve yine bok sepetinin altında söylenen
türküler. Ve yine koşup, ağlıyan çocuğu emzirme. Almadan verme..
Kar, soğuk onu tepeliyeceğine, o, karı tipiyi tepeliyordu. Çoğu kez,
soğuğa meydan okuyan çıplak ayaklarıyla.. Sıcak odalardan beri
gelmiyen kocası, nezle olurken, soğuk alırken, o ne nezle oluyor, ne
soğuk alıp hastalanıyordu. Uluyan kışa meydan okumak buydu.
Ne var ki, tezek, yakacak tümden bitince çaresiz kalmıştı kış
ortasında. Yakacak için hiçbir yerde umut yok. Ev, soğuk mu soğuk.
Höllüğüyle terlikte çaputlara, yorgana sanlı olsa da bebek, donacak.
Şimdi ne yapsın zavallı Hatun Her çaresizlikte "çare" bulan kadın, bu
kez kalakalmıştı. Komşuların yakacakları, kendilerine ya yeter, ya
yetmez. Biraz ötede Kâmil ağaların var. Hem de bol. Ama onlar da
kimseye vermezler. Vermiyoriar da isteyenlere. Kış ve soğuk kadar,
ağalar da "zâlim", acımasız. Gidip gizlice alınabilir. Adı hu-sızlık olsa
bile.. Herkes biliyor ki, böyle durumlarda bu türden hırsızlık "helâl".
Ne var ki, onlar da onu bildikleri için, gerekli önlemi almışlar.
Bekçileri, "kuş uçurtmayan" hışnikli köpekleri var. Ama Hatun kafaya
koydu; ne yapıp edecek, gidip sokulacak, tezek mezek ne bulursa, alıp,
bir başka adıyla "çalıp" getirecek. Jandarmaların beklediği, tehlikeli tel
örgülerle çevrili, hemen ötesinde mayın döşeli bulunan sının geçme
çabasındaki insanlar gibi, korkunç da olsa tehlikeyi göze almıştı.
Uluyan tipiye karşı "narin" gövdesini vererek dışarı çıktı. Büzüle
•büzüle vardı ve süzülerek "cümle kapısı"ndan tezekliğe girmeyi
başardı. Hemen işe girişti: Yanında götürdüğü çuvala çabuk çabuk
doldurdu tezekleri. Ve sırtına aldı. Yine aynı dikkat ve süzülüşle
207