kulleteyn1

40
Kar ve tipi. Karakışın tüm zorbahğı^ûnde. Dışandan kapılara
omuzlarını vermiş, içerdekilere: "dışarı çıkmıyacaksınız!" diyor,
bastırıyor. Hem de ne bastırma. Kapı aralarından ıslıklarını çalarak
î^ca korkutuyor içerdekileri. Kapıyı açan oldu mu, yüzüne şaplağı
basıyor. Ardından kamçdıyor, bıçaklıyor ayazı ve tipisiyle. Kucağına
düşeni acımasızca dilim diiim doğruyor. Sergilediği ak örtüsünde bile
göz gözü görmüyor. "Vay babo!"
Ak giysili canavarın elinden nereye kaçıhr
- Ahırlara. - '
En iyi yerdir ahu^lar. Bir süre sonra gözlerin alıştığı karanlığıyla,
hayvanıyla, bokuyla, kokusuyla.. Hemen herkesin sığınağı. Kimileri
oldukça sıcacık. Çoğunun, odalara açılan kapılan var. Kiminde, arada
kapı bile yok. Yazın, tarlasıyla, çayınyla, harmanıyla, küllüğü -
çöplüğüyle, camisi - abdesthanesiyle, kulleteyniyle, türlü türlü
sinekleri ve böcekleriyle, daha nice neleriyle içice olan kadın, erkek,
çoluk-çocuk, kışın da en yakın dosüarı ahırların hayvanlanyla, bok,
sidik, .soluk ve osuruktan oluşan sıcak ortamıyla kucak kucağa. Hele
evinde, ocağında yakacak tezeği tükenmişler için tek kurtancıdır
ahırlar. Gecc-gündüz ayrımı olmadan.. Hayvan - insan ayrımı
olmadan. Birlikte yatılır, birlikle kalkılır..
Elinde, bir "fıkıh"tan, biri "nahiv"den, biri "maritık"tan, biri de
"kelâm"dan dört kitabıyla dışarı çıktı; ak donlu, ama kara yürekli
karakışın şaplaklarını,-kamçılannı yiye yiye ahu-ın yolunu tuttu. Düşe
kalka, yalpalıya yalpalıya varmayı başardı. Kalın tahtalar ve koca
ağaçların birbirine kocaman demir çivilerle çakılmasından meydana
getirildiği için kapı oldukça ağudı. Zorlaya zorlaya açü. Ve girdi. Oh
sıcacık. Girer girmez yüzüne çarpan sıcaklık,, çok geçmeden tüm
gövdesini sanverdi.
Daha ikindi bile olmadığı halde, karanlık. Tavandaki el kadar
pencerenin aydınlığı, bir - iki kanş çevresine yetiyor ancak. Gözler
karanlığa yavaş yavaş alışacak. Alışsın diye kapının yanında biraz
durdu. Gözleri, yanını - yöresini görmeye başlayınca yürüdü.
263